Kyrieleis

[p. 65]

In Memoriam

[p. 67]

De doden

Zo grote stilten zijn zij ingegaan,
dat mijn gedachten hen te volgen schromen.
Soms, aan het eind der wegen mijner dromen,
zoek ik de poort, waar zij zijn doorgegaan,

en wacht, en strek de handen aarzlend uit,
en roep hun naam, tastende langs de wanden -
Maar blind bouwt zich de muur onder mijn handen,
en achter deze muur is geen geluid.