Kyrieleis

[p. 64]

Legende

Pelgrim, zeer moeizaam was Uw reis,
Gij toogt de lange weg naar Rome
als toogt ge naar het Paradijs,
het hoofd ontbloot, de voet met schromen
ontschoeid, de pij gescheurd en grijs.

Maar toen gij, leunend op Uw staf,
gelegen aan zijn zeven heuvlen,
van ver het heilig Rome zag,
heeft U de laatste kracht begeven
en liet het heimwee van U af,

en viel ter aarde als een kleed,
en liet U naakt en ledig over.
Te moe dit hart, eens jong en heet,
te zwaar de reis! Ach, wat bleef over!
Een dorre staf, die U begeeft!

Hij knielde neer onder de straf
en weende om zijn geschonden dromen,
vloekend het uur dat God hem gaf,
dit uur van een verloren Rome...

Toen brak de bloesem uit de staf.