Kyrieleis

[p. 26]

De narcotiseur

Gij ligt in mijn hand: ten buit
aan de vredige adem der stilte,
een stilte, wit en zilver
getooid, zoals een bruid.

De tarnkap die U omsluit
heeft U alle donker genomen.
Vervagend dringt door Uw dromen
van mijn stem het ver geluid

dat de seconden raapt:
laatste roep uit der levenden landen.
Leg Uw hoofd aan de palm mijner handen.
Zoet is de narcose. Slaap.