Kyrieleis

[p. 24]

Herinnering van David

2 Samuël XXIII: 15-17

Bron, waarover ik eertijds
de dorstige knapenmond boog,
Bethlehems bornput, klaarder
dan het klaarste vrouwenoog:

Hoe heeft het heimwee naar U
immer mijn hart achterhaald!
Elke dronk, aan U gemeten,
scheen mij laf en verschaald.

Eens, aan een hete morgen,
- de zon scheen boosaardig en geel -
greep dorst naar U mij worgend
als een dier bij de keel -

En de helden, die mij omringden,
droegen U dwars door de strijd,
gij, klare - Maar ik dorst U niet drinken.
Ik vreesde, ik goot U uit,

ik heiligde U de Heer
Ik wierp mijns harten versmachten,
de dronk uit de droom der nachten
voor de Eeuwige neer -

[p. 25]

 

Ik zeide: ‘'t Zij verre van mij

 

te drinken het bloed mijner helden!’

 

Maar die nacht, in dromen, tilden

 

mijn handen, als buiten mij

 

 

 

gericht naar eigen doel

 

in een aan God ontstolen

 

oogwenk, U aan mijn ogen...

 

En o mijn God deze koelte

 

 

 

die mijn hart, mijn hart doordrong -

 

Sidderend ben ik ontwaakt.

 

Een ruisen was in mijn oren

 

veler waatren - En vanwaar

 

 

 

deze brandende pijn, vanwaar?

 

Zie, ik goot mijn jeugd voor U uit,

 

God, maar nog kon ik niet scheiden:

 

het hart van David, de kleine,

 

riep smartelijk en luid,

 

 

 

riep naar het water der jeugd,

 

vrede, en eenvoud der bete,

 

en weigerde te vergeten...

 

 

 

Hoe zwaar een koningskroon weegt.