Kyrieleis

[p. 23]

Kleine parafrase

Er was eens een kind, zijn naam was Franciscus,
het heeft in een straat van Assisi gespeeld,
en 's avonds vouwde het de kleine handjes
aandachtig onder het Christusbeeld.

Er was een knaap met vrolijke ogen
die aan Umbrië's heuvels de dag verzwierf,
de nachten verfeestte bij wijn en dromen -
Dan, plotseling, aan zijn jeugd verstierf.

Daar was een man, wiens zinnen hem dreven,
hart, dat naar leven en liefde haakt,
doch hem werd een vreemde Bruid gegeven:
de Jonkvrouw Armoede, teder en naakt -

Er was een mens, die aan Christus ontbrandde,
wiens hartslag naar de Gekruisigde joeg
tot Gods hamer hem in voeten en handen
en zijde de rode stigmata sloeg,

een mens, vrijwillig en vrolijk gekluisterd,
nar en heilige, aan de Christus teloor -
En klaar overzingt zijn stem doods duister
God lovend, God lovend, de eeuwen door.