Kyrieleis

[p. 27]

Momentopname

Man, die het schreiend kindje tilt
en aan Uw mond het klein, verkild
handje behoedzaam warmt en wendt,
tot het getroost en speels herkent
ogen, de ronding van een oor,
de brede, wreedgeploegde voor
van voorhoofd, en de grove hand
waar het, als in een haven, landt -

Zie, om de goedheid die daar leeft
en glanzend dit en U omgeeft:
een meteoor, een ogenblik
verblindend de verrukte blik -
staat, midden in zijn luide gang
tijd even stil, een hartslag lang.