Wat blijft komt nooit terug

[p. 56]

The soul selects her own society...

De ziel verkiest haar eigen maatschappij,
trekt dan een lijn;
dring u niet op aan zulk een goddelijk
getweeën zijn.

Onaangedaan hoort zij hoe 't rijtuig stopt
bij haar bescheiden poort;
een keizer knielend op haar mat
wordt nauwlijks aangehoord.

Ik weet het: uit een wereldmacht
koos zij slechts één;
toen sloot zij heel haar aandacht af
als steen.