Libertinage

[p. 46]

Анна Ахматоваaant.

В мужских ботинках стоят
они пред вратами террора
женщины. И ты вздымала

голову пред платом
с отпечатком
усталого лика. Но
сын твой заперт там

наглухо

Годы, тощие, мрачные
липнут к твоей рубахе
поют свой реквием

[p. 47]

Anna Achmatova

in mannenschoenen staan
ze voor poorten van terreur
de vrouwen. Ook jij hief

je hoofd voor een doek
met de kopie van
een moe gezicht. Maar
je zoon bleef achter

hermetisch

jaren, zwart en mager
klampen zich aan je vel
zingen hun requiem