Haerlems belegerings treur-blij-eynde-spel

IV. Vertooningh: In welcke een Maeght, vertoonende de Stad Haerlem, den Prince den stand, honghers-nood, ende armoede betuyghende is; hebbende voor haer staen eenige Mannen, Vrouwen ende Kinderen, knagende ende bijtende aen Paerden-huyden, Ossen-darmen, Wijngaert-bladeren, &c.

[fol. D iv]

V. Vertooningh: In welcke al dit voor-verhaelde volck dood leght: den Prince hem veynsende, of hy sliep, spreeckt de Maeght hem aen.

De Maeght Haerlem.

Vyt hoogh-ghedronghen nood, veel-moghend' Prince, claeght
Dees bitt're klaght voor u een arm-verlaten Maeght
Elaes, verlaten, ja! erbarmt u mijner reden,
Mijn Hooft, die ben een Lid aen dijn ghetackte Leden.
Mijn Borgherije sterft een duysent-jaerse dood,
Haer kind'ren smelten heen door kracht van honghers-nood?
Paerds-vleys is Sondaghs-kost; haer vet-beslijmde huyden
Ghesoden worden, en ghesaeust met wilde kruyden.
De Moed'ren (machteloos) verhongh'ren met de vrucht
In't swangher lichaem, laes: ha God, welck een ghesucht!
Welck een bedroeft ghekarm! met welck bitt're tranen
De Mannen hunne Vrouwen tot de dood vermanen!
Met welck een droef ghearm elck van den and'ren scheyd!
Hoe't Wijf troostend' haer Man soo bloedelijcken schreyd,
Tuyght ghy dat goede God: tuyght ghy dat blinde daken,
Vertelt wat Man en Wijf in't scheyden t'samen spraken:
En ghy verdrooghde vloer brengt al de tranen voort
Die in u voose borst t'ontijdigh sijn versmoort.
Ghetuyght ghy stomme wiegh het onuytspreecklijck wringhen
Der uyt-ghehongherde spraeckloose suyghelinghen.
Met welck een droeve stem elck moeder-loose wicht
Om eten riep, en naeuw door't eten is verlicht.
Elaes, de tranen my soo diep in't herte steken,
Dat sy mijn droeve mond beletten meer te spreken.

Slaept ghy, groothertigh Prins; de Staten gheven macht;

Of heeft mijn redens stof voor u te weynigh kracht?
Soo waerlijck als Godt leeft, sy sijn tot op de Wallen,
Waeckt op, doet bystand, eer sy mijn volck overvallen.