VI. Vertooningh: Aen d'een zijde staen de Spangiaerden met ontbloote swaerden, dreygende den Mannen te doorsteken; vatten de Vrouwen by den hayre, ende een Kind by de beenen, om te dooden; de bedructe Maeght pooght t'ontvlieden; vvord van Frederico aengevat, ende met den svvaerde gedreyght: hier op gheschied een algemeyn gheschrey, vvaer over den Prins ontvvaect.
| |
Prince van Orangien.
'tBekommert herte word uyt diepen slaep ghetoghen:
Ha God! wat's dit! hoe dus! wat sie ick voor mijn ooghen!
Haerlem, u nood my perst, jae heeft my langh ghedruckt,
Maer wat! mijn voorneem is ten meesten niet gheluckt.
Ick zweer u by mijn staff en Vorstelijcke Kroone,
Soo waerlijck als ick ben eens dapp'ren Princen sone,
'tGhebreeckt niet aen de wil, maer tijds gheleghenheyd
Voor desen my al langh sijn by-stand heeft ontseyd.
Strijd dapper, weert u vroom, 'kwil euv'len vlijt aenwenden,
En komen selfs, of al mijn heyr-kracht tot u senden.
Is dan noch God met ons, soo winnen wy den strijd,
En ghy word op een stond den boosen Spangiaert quijt:
Soo niet, beveelt u God, die alles laet verwerven;
‘'tIs eer en soet ten dienst des Vaderlands te sterven.’
Ripperda. P. Kies.. Stuyvers. Verlaen. Steenbach.
Voor 'talghemeyne nut hoogh-noodigh dient ghestreden,
Alleen voor 'tHooft niet, maer voor 'tminst oock van de Leden:
Dus voor de Borghery soo wel ghevochten dient,
Als voor de Stad, hoe-wel ons alder-grootsten vrient.
'kSie klaerlijck in den gheest gheschildert voor mijn ooghen,
Dat wy des Spangiaerts swaert ontslingh'ren niet en moghen,
Men schoor-voet soomen wil: 'tontset vertoeft te langh,
En oock meer noods te lijden valt den Borgher bangh;
Die hoopten over ses oft over seven weken.
De Stad te houden, nu niet meer daer af en spreken,
Vermits het vast gheloof, 'tgheen s'hadden op't ontset,
Nu door der Spangiaerts Schans is t'eenemael belet.
Het leuren schaed te veel: den vyand daegh'lijcks nadert:
Wy nemen af in macht, en hy meer krachts vergadert.
Wy strijden sonder hoop, sy op een goeden buyt,
Dus gaet'et na hun wensch, en buyten ons besluyt.
Den Prins nu rechtevoort gheherberght binnen Leyden,
Sijn volck vast totten strijd mach schicken en bereyden.
'kBetrouw, nu dat den stand des Stad hem is vertoont,
Dat gheene slapheyd meer in't Vorst'lijck herte woont.
'kEn trecker gheensins uyt, al ist schoon dus gheleghen,
Veel min is 'thert tot overghevinghe gheneghen.
Des Princen laetste brief stort in my soo veel moeds,
Dat ick wil vechten tot den laetsten druppel bloeds.
'tZy hoe wy't wenden 'tis met ong gheheel verloren,
Wy moeten in haer hand, of in de Stad versmoren.
'kSterf duyst-mael liever hier, als door de vyands swaerd,
Soo werd den vyand door ons gheenen roem bewaert.
| |
Of nu den vyand ons aenbode sijn ghenade,
En dat ghy-luyd' voor gelt af-kochtet alle schade?
Sulck voorslagh is te kinds, 'kbetrouw my niet sijn woord
Ten waer hy zwoer, dat wy de Knechten tot de moord
Bereydet souden zijn: sijn Eeden zijn ghebleken,
En is onnoodigh van sijn trouwe veel te spreken.
Tot een Bespreck met hun, en vind' ick oock niet goed,
Want hier door werd beproeft ons flaeuw en slap ghemoed.
Soo laet ons dan de Stad in 'sPrincen naem behouden
Tot dat de swaerden in de doode vuyst verkonden.
De reed'lijcheyd gheeft plaets, Mannen: 'tis nu ghele'en
Ses Maenden, dat wy met den vyand kloecklijck stre'en,
Wy konnen't licht een weeck op-houden en vertoeven.
Der Borgheren ghemoed sal veel te seer bedroeven.
Elck in de saeck met ons ghetroost en lijdsaem is.
Des honghers stantvast gheeft hier af ghetuyghenis.
'kMeen vast den Borgher sal niet d'eerste sijn in't kreuken.
Soo nochtans d'hongher brenght int hert te sware breuken.
Onnoodigh sorghtmen voor het ghene niet gheschied.
Ist noodloos, 'tgheen men daeghlijcks voor de ooghen siet?
Nochtans hun wackerheyd my doet in twijff'lingh vallen.
Tot over-gheef niet een ghesint is van hun allen.
Oock niemand sal van daegh, en morghen noch veel min,
Raed gheven tot bespreck.
Dat's minst in haren sin.
|
|
Auteursrechtvrij