Haerlems belegerings treur-blij-eynde-spel

III. Vertooningh: Is het betalen des thienden penninghs.

Verklaringh.

⁺Des thienden penninghs groot' en langh-gheleden schult
Betaelt word, siet, hoe hier thien hoofden sijn ghevult
In toegheslaghen ton: en d'elfsten word ghegheven
Voor achterstellingh, die langh schuldigh was ghebleven.

+ 9. Mey.

[fol. C iiijr]

Rey van Borgheren ende Borgherinnen.

1      Ah God, ha goede God!

Het willen ende wenschen

Ghedijd voor u ten spot

Der onvertsaeghde Menschen.

2      Doch soo't ons noodigh waer

Ter saligheyd, o Vader,

'tBelegh fel ende swaer,

'tWelck word hoe langhes hoe quader,

Te dulden: Het gheschie,

Wel aen, wy willen toonen

Dat gh'ons (heylighe Drie)

Kend waerdigh by te woonen.

3      Doch, soo 'tverdient verdriet

Van ons (die willigh lijden)

V gaet ter herten niet,

Ons Kind'ren stelt versijden.

4      De droefheyd heeft gheheel

Ghestopt en toeghesloten

Hert, borst, en droeve keel,

De troost is wegh-ghestoten.

5      Wanneer, wanneer, wanneer,

Wanneer sullen wy moghen

Sien onse Stad, o Heer,

Met onbetraende ooghen.

6      Des nevels duyst're mist

Doet ramp en droefheyd vallen,

Den hongher weckt den twist

In ons bekrompen Wallen.

7      Sal dan d'onnooselheyd

Te zijn betalen schuldigh

'tGheen voor ons is bereyd,

En word verwacht gheduldigh!

8      Wee u, mijn lieve kind!

Wee u, mijn suyghelinghen:

Ah, mocht des doodes wind

V eerst ter Aerden dringhen!

En dat wy saghen aen

Met dick-gheswollen wanghen

V voor ten grave gaen:

Ah welck een groot verlanghen!

9      Mijn uyt-verkoren goed!

Mijn hooghste welvaerds hopen!

Ah, kond' ick met mijn bloed

V ware vryheyd koopen.

[fol. C iiijv]

 

10.      Leght daer, en sterft voor heen;

 

Wy willen ons dood strijden.

 

Soud' ick u laten? neen,

 

De ziel en wil't niet lijden.

 

11.      Neen, sulcks betaemt veel meer

 

Ons onbeschreumde moeden;

 

Soudt ghy, die zijt ons Eer,

 

Voor ons noch moeten bloeden.

 

12.      Wilt ghy voor ons te gaer

 

In't heetst' des strijds u gheven,

 

Wat weet ghy, of daer naer

 

Een uyr wy sullen leven!

 

13.      Of niet het woest ghespuys,

 

En d'hoop der onverstand'len

 

V Dochters schenden t'huys

 

En ons op straet mishand'len?

VVaer-heyd.

Kloeck-hertigh Mannen-volck, vertrouwt u saeck den Heer:
Eer dry-mael dese Son her-neemt sijn oude keer,
De plaghen, die u t'hans soo dapperlijcken smerten,
Dan werden (besem-schoon) ghevaeght van uwer herten.
Lijd dese kleyne stond, en waket in ghebe'en,
Verbeyd dien dagh soo tusschen vreught en droefheyd heen.
De hemel-hooghe God, die alles goeds laet reg'nen,
Sal met een dobb'le gunst dan dese Stad besegh'nen.
Voor een Huys t'welck ghy sult in lichte vlam sien staen,
Wel duyst met wonder ghy (daer na) sult mercken aen.
Voor een hooft, 'twelck noch sal voor 'tswaert ter aerden knielen,
Soo dat in plaetse van een af-ghebroken steen,
Thien duysent op-ghehoopt ghy legghen sult by een.
De VVaerheyd spreeckt tot u, en dervet vast beloven;
'tGheen in des Dryheyds raed besloten is daer boven,
Indien ghy maer en blijft stantvastigh in't ghemoed,
En wijckt om kruys noch swaert van't voorghenomen goed.
'kVoel met een hevigheyd des vreughts mijn ziel beseten,
Het lommer-swart verdwijnt: 'ksie, en ick heb ghegheten.
2      'tWas waerheyds gulde mond die ons dit heeft belooft,
Het welck mijn ziel met een ghewis gheloof ghelooft.
3      Soo't d'Hemel dan belieft; ick sterf of blijf in't leven,
'kHebt alles in sijn hand vry-willighlijck ghegheven.

Een licht-ghewenste wensch my om het herte vlieght,

'tOntset is voor de deur: de Waerheyd nimmer lieght.
1      In Gods belofte vast ghegrond-vest is mijn hoopen,
Ghehey-blockt is 'tgheloof: Gods hand die heeft bedropen:
Want soo God voor ons vecht: en stelt sijn sek're wacht,
Soo is der Krijgh'ren onrust niet, en sonder kracht.