Louteringen

[p. 81]

Pan en de dag

Over àl de wereld schalt de Dag zijn schater! -
't Mid-heemle staat zijn laaie licht gesteld. -
Hij davert luide op het levend water,
Vuurt in de velden zijn ontroerd geweld!

Pan's hoeven kloppen de bebloemde gronden:
Zijn hart trekt naar de verten, wel-vertrouwd;
Zijn felle juichkreet echoot wijd in 't ronde! -
De luchten stormen van vergruizeld goud! -

De wind ronkt schuif'lend door zijn woeste haren,
En drift'ger springt 't verlangen, dat hem drijft!...
Doch plots'ling staakt hij al zijn godd'lijk jagen
Voor 't witte blinken van een nimfenlijf!

't Staat een naakt meisje halv'ling in 't geklater
Der blije beke..., buigt, en lacht, en vleit...
Over àl de wereld schalt de Dag zijn schater,
En vult al dingen van zijn Eeuwigheid!