Louteringen

[p. 71]

Landschap

Aan Arnold Spoel

Over de groeiende landen leeft
De droom der hoven, die van d'avond zijn.
Een enkel venster voert nog vaag den schijn
Van d'ouden dag, die aarz'lend henen zweeft.

Zoet bloesemt ginds een blond boogaardekijn,
Dat warm zijn geuren aan de stilte geeft.
Ten teederheid-bevloeiden hemel beeft
Der broze, fijne sterren mystisch sein.

Ver rucht het rustig rythme der rivier,
Een groot, zacht ademen, als van een dier
In lauwen stal.

Ter kreke drijft de vroege mane, schier
Een schat in zuiverst goud, die zonder schal,
Als wind het water roert, verschervelen zal.