Louteringen

[p. 48]

De zwerver zegt:

Ik ben een zwerver en God weet mijn zwerven,
Ik ben een droomer en God kent mijn droom.
Al moest ik immer huis en haardvuur derven,
Mijn hart bleef vroom.

Wanneer God's blauwe zomernachten stralen
En over d'aarde gaat een mild geruisch,
Is m' ied're woud-allee een schoone zale,
't Heelal mijn huis.

Dan lig ik mijm'rend onder 't hooge loover,
De leên gestrekt, de borst ten halve naakt,
Tot, lieflijk-vreemd, de teeder-sterke toover
Des slaaps mij raakt -.

En 'k droom mij verten die zacht openbloeien
En, bloeiend, wenken tot een nieuwe reis -,
En 'k voel het leven door mij henen vloeien:
Eén lieve wijs.

En 'k droom mij blijde, hemellichte landen
Waar slanke vrouwen zingend ommegaan
En ranke knapen met gevouwen handen
Te luist'ren staan.

[p. 49]

 

Als mij dan 't org'len wekt der voog'len koren

 

En d'eerste morgenschijn mijn woon doorbeeft,

 

Dan dank ik Hem, Dien 'k nimmer heb verloren,

 

Voor àl dat leeft!