Louteringen

[p. 36]

De herders

Een witte nacht. De wereld wijd
En stil van sneeuw
Als lag ze altoos zoo gespreid
Voor eeuw na eeuw.
Aan den heuvel sliepen de herders en hoog
Boven hun hoofden een ster bewoog.

De sterre daalde en stak de streek
In blank'ren brand.
Vreemd blaatte een ram en rees en keek
Van d'heuvelrand.
Een der herders ontwaakte: ‘zie, 't dag begin...,
Opende de oogen, hield d'adem in.

Een witte nacht. De wereld wijd
Van licht en sneeuw.
Veel herders schreden voort. Eén schreide,
Eén slaakte een schreeuw.
En ze voelden hoe onder hen zacht en diep
Wegzonk de sneeuw met een schril gepiep.