Louteringen

[p. 27]

Vers

Ik denk aan U, en hoe Gij komen zult
in 't avonden der wereld als de waat'ren
diep zijn en donker-glanzend 'lijk Uw blik
en in de groote, zachte boomen huivert
de zuiv're stilte van Uw handen...

Ik denk aan U, en hoe Gij komen zult
met den teer-sterken schred van een Verwachte
uit 't verre land der bergen tot dit dal -
in alle dorpen knielt het landvolk neer,
de moede grijsaard en het ranke kind,
de blonde vrouw, de struische, rechte man - -,
en ergens jubelt, in 't gestruik verdoken,
de kleine, grijze vogel van den nacht...

Ik denk aan U, en hoe Gij spreken zult
tot wie U weten en Uw roep vernamen
in 't eigen hart lang vóór Gij kwaamt
uit 't verre land der bergen tot dit dal...

Ik denk aan U en hoe ik luist'ren zal
met duizenden naar 't Hooglied van Uw stem...
... Misschien raakt Gij mij aan: ’'k heb U zóó lief...,
kom..., ginder jubelt in 't verward gewas
de kleine grijze vogel van den nacht...’