Louteringen

[p. 26]

Loutering

Eenmaal zong mijn hart Uw Woorden
Boven arbeid, zorg en strijd,
En mijn zingen zwierf verloren
In Uw blauwe oneindigheid.
Doch thans hebt Gij mij gebroken
En ik weet mij arm en naakt
Midden schaduwen gedoken
Van een smart die schooner maakt.

Koortsig branden mijne oogen
En ik wankel, waar ik sta,
Tusschen broeders neergebogen,
Heer, mijn hand ter zware spa.
Moeizaam keeren wij de gronden
Van dit dor verschroeide veld...
Zie, uit ongestelpte wonden
't Donker-warme bloed ons welt.

Eenmaal zong mijn hart Uw Woorden
Boven arbeid, zorg en strijd,
En mijn zingen zwierf verloren
In Uw blauwe oneindigheid.
Doch thans deed Gij mij omringen
Met de schaduwen van Uw Wraak,
En ik mag U heerlijk zingen
Van een smart, die zuiver maakt!