Louteringen

[p. 17]

Aan allen

Toen de morgen mijn oogen raakte - o, mijne vrienden! -,
lag gansch de aarde mij open te bloeien, zoo einde-
loos wijd, o wijd!, en wit 'lijk het lichaam
van den Christus.
Mij was of ik ontwaakte in het heldere land van God!

Dan heb ik den dag-lang gezocht in Uwe oogen - o,
mijne broeders! - naar het licht van Uw hart dat
diep zijn zou en warm en blank als een
middag te Meie!

Nu in den avond - de roode roodborstjes sluim'ren;
de stille sneeuw brandt met duizend bloemen -
kan ik enkel nog knielen:

God, mijn God,
ruk Gij van de gelaten mijner broeders
het martelend masker.