Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 173]

Mystisch

[p. 174]

Mystische tijd

Stort neer, gij, Gesternte des Doods!

Hoog zweven de witte
Wolken der lente.
Boven den heuvel, die
Groener en milder zich bermt,
Zwaatlen de berken.

Voor de herberg
Drinken de dorps-ouderlingen
Den wijn, die goudener werd in lange
Heilige nachten, hooren
Van den akker den roep der knechten
Heen naar den beemd, waar
De kinderen spelen
En verder, over de dooden.
De merel zingt in den levensboom,
En zoo is het goed, en de grijzen
Knikken, en staren
Over het landschap.
O Lente!

Maar de nachten zijn
Vervuld van onzegbare zoetheid.
Vlinders duiken in lichtende kelken.
Dieper dringen wortels
In de warme aarde
En in het woud
Waart de liefde.

[p. 175]

 

Donkerder, wilder gonzen

 

De harpen des bloeds,

 

Toon, die 't Heelal doorzingt

 

Van middernacht tot middernacht.

Hermann Stuppäck