Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 152]

De steenhouwer

Nog weet ik niet -
Maar eenmaal zal ik weten.
Nog ben ik niets -
Maar eenmaal zal ik zijn.
Nu eet ik nog de zweet doordrenkte bete,
Worden mijn lendenen van pijn doorreten.
Maar eens roem ik een eigen wereld mijn.

Nog sterf ik steeds
Temidden van de velen.
Nog ga 'k teloor
In de vergetelheid.
Nog moet ik anderen mijn Wit verhelen.
Nog voel ik 't noodlot tergend met mij spelen.
Nog tast ik naar den zin der eeuwigheid.

Maar eenmaal grijp
Ik in Gods eeuwig Heden
En is mij zon
En bergland even na.
Dan zal ik dreunend over d' aarde treden,
Zal ik de rotsen dwingen naar mijn schreden
En langzaam zal ik zeggen: Ik besta.

Hannes Razum