Groot-Duitsche dichtkunst

Een reeks vertolkingen

[p. 124]

Mijn dorp

Dorp uit aarde gemaakt,
Gij zijt veracht.
De anderen kennen u niet.
Maar ik draag uw gelaat,
Ik ben uw lichaam, uw lied
En met mij zwerft ge mijn vele wegen.
En gaat gij met mijn dood verloren,
In de kinderen wordt gij weder geboren
En zoo roem ik u eeuwig en eeuwig ten zegen.
En allen die waren en allen die komen,
Ik reik hun de handen in denken en droomen
En dank, een boer uit dezen tijd,
O Dorp, ù mijn onsterfelijkheid.

Otto Zimmer