De koninklyke harp-liederen
(1698)–Cornelis van Eeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 462]
| |
My 't léven, anders kort van duur,
Maakt lang en bang, door 't ménigvuldig zuur:
Ag! redme van die géne, daar den haat
Gemaskerd is met vriend'lijk mond-gelaat.
2.[regelnummer]
Van haar die stout van hand,
En tégens my gekant,
Zig onderling bégàven in verband,
Om nàme en eer, te werpen in het zand:
En wetten dés haar tong ter sné'e
(Vol boos fenijn in 't herte) om my daar mé'e
Te stéken, als een giftige adder doet,
En nog zoo zeer het lijf niet als 't gemoed.
3.[regelnummer]
Ag Heer! wat staat'er voor
Een, die 't vervloekte spoor
Is ingekeerd? en die zyn herte en oor
Voor 't goede sluit, bedorven door en door,
Tot rooven, schenden en geweld
Zig òvergeeft, van magt verzien en geld.
En zulke eene is nu zéker tot mijn val
Gansch uit gestrekt, als tot het eene en 't all.
4.[regelnummer]
Zulk een vervolgt, bezet
My vast met strik en net:
De boosheid loerd waar ik myn voeten zet,
Die heeft op my al spiess' en zwaard gewet.
En dus verlégen, zie 'k vast om
Na u myn God! geplaatst in 't Heiligdom,
Of eenmaal zig uw' Godd'lijk oor ontsloot,
My hooren mogt en helpen uit de nood.
5.[regelnummer]
Ag! ag! was 't woord, ag Heer!
Ag! weest nog déze keer
Myn borg en steunsel, als Gy waart wel eer,
En help, en bied mijn viand tégen weer:
O! geeft my tog niet in de magt
Van hem, die my zoo trotselijk veragt.
Want laat Gy hem dus na zijn wil begaan,
Hy zal u zelf in 't aangezigt versin 'en.
6.[regelnummer]
Maar Heer! mijn hooft-vyand,
Dien helschen stòke-brand,
| |
[pagina 463]
| |
Die worde van het volk dat met hem spand,
Gedompeld in een zee van groùwel-schand:
Het ongelùk en tégenspoed,
Storte hem op 't hooft in volle vlamme en gloed,
En werpe zoo hem néder in een poel
Van doodse smert, daar hy zig t'enden woel.
7. Want, wat is tog een man
Die niet als lasteren kan!
Wat heeft den staat, wat heeft ze aan en tyran?
Elk spuwt hem uit, en yder gruwt'er van.
Vloek slaat de vloek en knévelaar,
De wràke wagt en woed op de een en d'à'er:
Mits Gy U Heer! daar dapper tégen zet,
En drùktze néer, tot Gyze gansch verplet.
8.[regelnummer]
Dùs houde en stelle ik vast,
Dat U de òverlast,
Waar méde wy de vròmen zien vermast,
Ter herten gaat, en dat Gy op hem past:
Gy Heere! troost en schaft ons regt,
Daar yder U lof en dank voor zegt,
Zoo dat getroùwe zielen haar in 't ligt
Vermàken, van Uw heilig aangezigt.
|
|