Het CXXVI. harp-lied.
Toon. O Schepper fier!
Met eene kragt van kluister!
Toen hy, als in 't duister,
Aanhoorde, men verhuist 'er,
Rijst wé'er aan onze lugt.
Sion, lang in vreemde landen,
Vast geboeid aan voet en handen,
Te hooren van die dingen,
Ook Isr'els tonge dwingen,
Niet van band te springen
En zingen uit haar kragt:
t'Wijl dat zelf de heid'nen spràken,
Zie dat volk! zie wat voor zàken
Wie kan die kragt verstaan?
Die heil-zonne is gérezen,
| |
In wé'er-wils kerkers grond.
Heer! en breekt Gy eens de boeyen,
Hoe zal 't volk met béken vloeyen!
Van 't zùide, doet de stroomen
Haar wringen ùit haar toomen,
Over krogten, òver weyen,
Over akkers héne spreyen:
Komt Isr'el wéder t'huis,
Maar egter, na vertoeven,
Geraakt me aan 't waar geniet,
Alwaarmen 't hert-bedroeven,
Zeer verr' vergolden ziet.
Want die nu met trànen zaayen,
Zullen eens met vreùgde maayen,
Een ziel-verkwikbre vrugt.
Ploegt de akker, maakt zyn vooren,
Daar op, van uit zyn hand,
Om in de kley te smooren,
| |
Auteursrechtvrij