De koninklyke harp-liederen

Het CXXV. harp-lied.

Toon. Ik zal 't u gaan verklaaren wis.

All' die op Gods vermógen staan,

Zyn als een stàle rots

Die nooit kan wyken nog vergaan;

Ia staan in spyt des lots,

Onverschrickt,, wat 'er wikt,

Als de bergen Sions doen,

[p. 429]

 

Welkers kruin,, als een tuin

 

Pronkt met onverwelkbaar groen:

 

Werp u slegt in zyn schoot,

 

En Hy zal wis ter nood,

 

U voor 't kwaad behoên.

2.

Nu: zoo 't gebergt' om Sàlem leid,

 

En maakt een dubble wal,

 

Alzoo is God in eeuwigheid

 

Elk die Hem vreezen zal.

 

Want de kwà'e,, 't ga zoo 't gà,

 

Geest Hy altyd niet de toom,

 

Van het land,, in de hand

 

Dat den vròmen voor haar schroom,

 

Of sùffende in den drùk,

 

Daar door tot eenig stùk,

 

Hem onwaardig, koom.

3.

Nù Gy, myn God! hoor Uwen knegt,

 

En zie genàdig aan,

 

Die reine zielen, die opregt

 

In Uwe wégen gaan:

 

Maar die 't kwaad,, pad in slaat

 

Stùive voor Uw aanschyn heen,

 

En doe wel,, 't Israël

 

Dat inwendig is besné'en:

 

Bekroon het met een vré'e,

 

Daar Uwen zégen mé'e

 

Gaat verzeld, bené'en.