De koninklyke harp-liederen

[p. 379]

Het CXI. harp-lied.

Toon. Aartje die is aardig.

WEl! wie zal beletten,
Dat Ik 's Heeren lof
Niet en zou trompetten?
Daar Ik zoo veel Stoff'
Vinde in all' zijn dáden:
Neen: Ik zal veel eer,
Yder daar toe ràden,
Daar Ik by verkeer'.
'k Zal daar alle schàren
Plegtlijk by malkà'er.
Tot zijn dienst vergaren,
Met mijn harpe-snaar
Roemen zijne werken,
Tot haar lof-gerugt
Op gezwinde vlerken
Drijft door aarde en lugt.
Zijne groote kragten,
Vol van Majesteit,
Dringen ter gedagten,
Om zoo de eeuwigheid
By ons te verduuren:
Zijn onkreukbaar regt,
Staat als yz're muuren,
Eeuwig vast en hegt.
En, gelijk Zijn wonder
Yder is bekend:
Heeft Hy, in 't byzonder,
Zijne gunst gewend

[p. 380]

 

òver alle vròmen:

 

Welke Hy voor de mond,

 

Alles toe laat kòmen,

 

Volgens zijn verbond.

5.

In voorléden dàgen

 

Déde Hy voor zijn volk,

 

Wonder daar zy 't zàgen,

 

Rukte ze uit den kolk:

 

Om haar voorts te !eiden,

 

Naar een lang gezwerf,

 

Door Woestijne en heiden,

 

Tot haar eigen erf.

6.

Waar uit zy bevonden,

 

Dat Hy daad aan woord

 

Hegte en hield gebonden:

 

En zoo zal Hy voort

 

In belofte en wetten,

 

Vast gegrond op ré'en,

 

Die men noit verzetten

 

Mag, nog òvertré'en:

7.

Die op zulke schràgen

 

Rusten, dat zoo lang

 

Als den zonne-wàgen

 

Gaat, en houd zijn gang,

 

Nimmer een van allen,

 

(Berstende uit de naad)

 

Zal van zelfs vervallen,

 

Als 't met de aardsche gaat.

8.

Want Gods dierbre waarheid

 

Is haar grond en voet;

 

Hy verloste uit zwaarheid

 

Jacobs édel bloed:

 

Enkel en uit réden

 

Van beloofde trouw,

 

Dat ze in eeuwighéden

 

Allen blijken zou.

9.

Wes zijn heil'ge nàme

 

Vol ontzagbaarheid,

[p. 381]

 

Door de vlugge fàme,

 

Wijds en zijds verbreid:

 

Ja tot alle volken

 

Word her-om gevoerd:

 

Dat de diepste kolken

 

Van het herte omroerd:

10.

Daar ze een heilig schroomen

 

Bàren zal en voên,

 

Dwàze driften toomen,

 

Wijzheid deure opdoen,

 

Leiden op zijn wégen:

 

Want die Hem regt vreest,

 

Krijgt alleen den zégen

 

Van verstand en geest.

11.

Nu wie zal 't bepàlen,

 

De eer' vàn Onzen held?

 

Wie kan ze agter-hàlen

 

In zoo ruim een veld?

 

Dus moet elk Hem lòven,

 

Want in eeuwigheid,

 

Word zijn naam hier bòven,

 

Lof en dank gezeid.