|
| |
| |
| |
Het CIX harp-lied.
Toon. Hoe dus bedroeft Jonkvrouw?
MYn Heer, Mijn eer, Mijn heil!
Agh! houd in mijne zàken,
Door voor-spràke ooge in 't zeil.
My die nu ben zoo digt in 't rond,
Bezet, benépen en gewond,
Van 's vyands booze mond.
2.[regelnummer]
Die mond daar niet uit vloeid
Dan gall' van lasteringen,
Waar mé'e ze my bespringen:
Gelykze 'r ook altijd voorheen,
Zelf zonder oorzaak, zonder ré'en,
My hebben mé'e bestré'en.
3.[regelnummer]
Voor trouw die Ik haar toon,
Voor 't goed dat Ik ze déde,
Doet elk my smaad en hoon,
En vloeken voor mijn béde,
Die Ik U voor haar doe, ja Heer!
Hoe Ik het immer wende of keer',
4.[regelnummer]
Wel! nu geen goed meer baat't,
Zoo dat hy vallen moet in hand
| |
| |
5.[regelnummer]
Zoekt hy nog door 't gerigt
Daar van te zijn ontslàgen,
Merk zijn gebed als onrein aan,
Die zonde doet moet schuldig staan:
6.[regelnummer]
Een vreemd' erlang den staat
En 't ampt van hem verlàten:
Zwerve eeuwig als verwàten,
Door 't land, van trost en hulpe bloot,
En zoeke voor den hongers-nood,
't Vervloekte bédel-brood.
Men dwing' hem tot betàlen:
Dat mag den roover hàlen:
Geen mensche moet'er wézen, die
Hem heul en troost of hulpe biê,
8.[regelnummer]
Zijn booz, zijn vuil gebroed,
Niet bòven 't tweede lit, O neen!
Zoo kindren doen zoo d'ouders dé'en,
9.[regelnummer]
Zijn kwaad bedrijf, ga nooit
Eer dat Hy hem verstrooit,
Om dat hy geen mé'edoogen hadd:
Maar d'arme ellendige vertrad,
10.[regelnummer]
Want 't wijl hy 't kwaad bemind,
't Is billik dat hy 't kwàde;
| |
| |
Ja worde met een vloek bekleed,
Vloek, die als wàter, ziedend' heet,
Of oly 't hert deur-vreet.
11.[regelnummer]
Vloek, die hem 't lijf om-gord
Gelijk een riem de lenden:
Dat zy den loon, in 't kort,
Dat zy haar lot, zoo God het kwaad
Van hem die my dus haat en smaat,
12.[regelnummer]
Maar Gy Mijn God, Mijn Heer!
Gy zijt en blijft Die géne
Tot wien dat Ik my keer',
Ik geef my òver en Ik wagt'
Op Uw genà, die stille en zagt,
't herte òverstort met kragt.
My die bedroeft, ellendig,
Aan herte en ziele inwendig.
Ik smelte als eene flauwe schim,
Wanneer de Zonn' zinkt op de kim.
Schoon of mijn schàduw klimm'.
14.[regelnummer]
Het lijf aan 't end' gevast,
Rust als op krékel-beenen:
Valle Ik, en zijg daar hénen.
De voeten zwak en traag van tred,
Het vlees verteerd met alle 't vet,
Daar 't eerst mé'e was bezet.
En schiete van ter zijden;
Zy schudden 't hooft, uit bittre spot,
Om mijn bedroeft ramp-zàlig lot:
| |
| |
Tog nimmer zult vergéten.
Wanneer zy vloeken, zégen Gy:
En vallenze aan, ey! weest dan my
17.[regelnummer]
Doe mijn party tog staan,
Beschaamt voor yders oogen:
En gansch méde overtoogen,
Ik zal by harpe en luitte, eer-lang,
Tot Sion, midden in 't gedrang,
18.[regelnummer]
En 't is niet meer dan regt:
Want Gy komt onderstutten
Hem, die in 't laege legt,
Om zoo de slag te schutten,
Des wreeden boozen, die vast met
Zijn hert den vròmen dood 't, en 't net
|
|
Auteursrechtvrij