|
| |
| |
| |
Het CV. harp-lied.
Toon. Als een herder zyne schàpen &c.
ALle tonge, mond en kéle,
Zy den geest nu een schalmey,
Dat hy 's Heeren dàden spéle,
En zyn eere allom verbrey:
Mengel harpe en luit daar onder.
Speel en kweel, dat 't herte roerd:
Roem en brom van all het wonder,
Immer van Hem uitgevoerd.
2.[regelnummer]
Dat is aller deugdgezinden,
Eerste en leste vreugden-stoff':
Niets daar zy meer zoet in vinden,
Laat dan uwe ziel-gedagten
Stà'ig daar héne zyn gerigt:
Overweeg zyn groote kragten:
Zoek zyn heilig aangezigt.
3.[regelnummer]
Denk aan 't géne tot uw voordeel,
Voormaals van Hem is gedaan:
Aan zijn Godheids-blyk, en 't oordeel
Van zijn lippen uitgegaan.
Gy, van Abr'hams zaad gebooren!
Kinderen Jacobs! die uyt gunst,
Wierd in Esaus plaats verkooren,
En den zégen kreeg door kunst.
4.[regelnummer]
Isr'eliten! u voor allen,
Voeg'et dat gy Dien erkend,
| |
| |
Die 't hier all na wel-gevallen,
Regt en slegt en keerd en wend:
Die zig eeuwig hiel verbonden,
Aan de woorden die Hy sprak:
Zulx ook nimmer is bevonden
5.[regelnummer]
En begeerd gy trouwheyds-teeken?
In 't verbond met Abraham
Gaf Hy proeve, en 't is gebléken,
Aan het volk dat na hem kwam,
Dat uit Js'ak is gespròten,
Waar me'e God wé'er heeft geslòten,
En 't beloofde op nieuws herhaald.
6.[regelnummer]
Het beloofde wé'er met zégel,
Vast gemaakt van dieren eed;
Dat Hy Jsr'el gaf ten régel,
En die van geen wanklen weet.
Zeggende Ik zal u eens géven,
't Verte en vrugtbaar Palastyn:
Tot bezit van uw na-néven,
7.[regelnummer]
Schoon gy zelve nog moet zwerven
En van sté'e tot stéde gaan,
Egter zal uw zaad eens erven
't Land waar op uw voeten staan.
En den stuurman aller zàken,
Was daar met een gunstig oog
Altijd by om voor te wàken,
Waar het immer héne toog.
8.[regelnummer]
Zogt' haar iemand te verdrukken;
't Viel all voor zyn hand te ligt:
Scepters, kroonen moesten bukken,
Voor zyn toorens tégen-wigt.
Tooren, die zig dus liet hooren,
Zoo gy myn gezalfden kweld,
Wild gy myn gesanten stooren,
| |
| |
Ik zal voor haar tré'en in 't veld.
9.[regelnummer]
Maar de Heere, Die 't vermogen
Zou doen blyken van zyn hand,
Wilde Jacob niet verhoogen,
Als na een veragten stand:
Dies riep Hy uit 't schràle woeste,
D'uitgeteerden honger voort:
Zoo dat Jsr'el spyze moeste
Zoeken, in een ander oord.
10.[regelnummer]
Vàder Jacobs teer-geliefden,
(Eerst in slaap ten troon gevoerd,
't Welk der broedren hert zoo griefde,
Dat elk op zyn léven loerd)
Wierd een wyl voor-af gezonden,
Daer de Nyl door zéven monden,
Zig ontlast in 't zoute vogt.
11.[regelnummer]
Daer wierd Joseph streng gekluisterd,
Tot zyn onschuld vast gezet,
Van zyn eer berooft, ontluistert,
Maar de Heer heeft hem gered:
Die hem met zyn geest bestraalde,
Dat den opper- Vorst van 't land,
Tot hem in den kerker daalde,
Slaakte stok en boey en band.
12.[regelnummer]
Die hem vryde van zyn banden,
En van slaafse dienstbaerheid,
Gaf den toom des ryks in handen,
Zyn verstand, beleid en Wysheid,
Gaf dat hy ter eeren rees,
En Egiptens raad en grysheid,
Wetten stelde en onderwees.
13.[regelnummer]
Màgren honger, scherp van spooren,
Viel d'aartsvàder zoo op 't lyf,
Dat hy (Cham, nu ryk van kooren)
Zogt als vreemdling, tot verblyf,
| |
| |
Vreemd, maar niet van 's Heeren zégen,
Want hy wies in korten tyd,
Zoo zeer, dat de Nyl daar tégen
14.[regelnummer]
Nyd uit zégen nu gebooren,
Baarde voor een tweede kwaad,
List, om flux te mògen smooren,
't Volk zoo zeer van haar gehaat:
d' Oude weldaad wierd vergéten,
Joseph raakte uit ooge en hert:
Zat en sufte in angst en smert.
15.[regelnummer]
Dus word Moses en zyn broeder
Moses tot een hooft en hoeder,
A'ron, Moses tot een tolk.
En die dappre broeders, wrogten
Zàken uit, verwondrens-waard,
Schoonze op Phàr'o niet vermogten
Tot verzagting van zyn aard.
16.[regelnummer]
Dikke, zwàre nével-dampen,
Zwart en vuil, als rook en roet,
Dekten 't hooft van 's hémels lampen,
Bronnen, beken gàven bloed.
All wat schobben voerde en vinnen,
Moeste stikken in het diep:
Zogtmen buiten, groefme binnen,
't Was al bloedig watm'er schiep.
17.[regelnummer]
Kragtig was haar woord! een teeken
Van gezandschaps wettigheid,
Met ze staf of hand uitstéken;
Staat den afgrond zelf bereid.
Vorsschen sprongen uyt de poelen,
Tot de keuken daarmen vierd;
Zàlen, kamers, bedden, stoelen,
Krielden flux van ongediert'.
18.[regelnummer]
Rupsens, kévers, kruid verslinders,
| |
| |
Bloedelooze vlooy en luis,
(Plaag voor ouden en voor kinders)
Schonden 't veld, vervuilden 't huis.
Régen stremde in hàgel-steenen,
Hémel-vlammen zengden 't blos,
En in bloem en loof met eenen,
Vyge en édelen druiven-tros.
19.[regelnummer]
Als een Wolke digt in schàren,
Kwam de springhaan aan gejaagt,
Die den tarwen-halm en àren
Tot de grond heeft afgeknaagt.
Maar voor 't leste kwaad van allen,
Moest de vrugt van de eerste dragt,
Zoo van vee als menschen vallen,
met een slag op eene nagt.
20.[regelnummer]
Aldus trefte God dien boozen,
Trotsen vorst, met schrik in 't hert,
Dat hy Isr'el zogt' te loozen,
als een oorzaak van die smert:
Rijk van afgeleende vàten,
(Loon voor 't werk zoo lang al moê)
heeft hy ze alle los gelàten,
tot de zwakste en minste toe.
21.[regelnummer]
Gansch Egipten sprong van vreugde,
Juigteze uitgaande agter-na:
Daar 't in 't hert nogh voelde en heugde
't VVee van voor geléden schà'e.
Isr'el ging, de Heere breide
Zyne wolk uit, die by nagt
En by dag, haar ligte, leide,
Dekte voor der zonnen-kragt.
22.[regelnummer]
Neep den honger, Hy gaf spyze;
Kwakkel-vlees vloogze in de mond:
Uit der hoogte ne'er, zond Hy ze
't Hémels brood in morgen stond,
Scheenen zy van dorst te smagten,
Mozes klonk haar uit een key,
| |
| |
Wàter, dat in volle gragten
Vloeide, en bood haar zyn geley.
23.[regelnummer]
En, wat maakte 't Al-vermògen
Dus verlieft op dit geslagt?
Dit alleen heeft Hem bewògen,
Dat Hy aan't verbond gedagt.
Aan 't verbond met zijn beminden,
(Abraham) die in Chaldee,
't Naare duistre land der blinden,
Stond op zyn bevélen ree.
24.[regelnummer]
't Luste Hem daarom, haar te leiden,
Door het woeste in 't zàlig land:
't Land van den verbannen heiden,
Digt bewoond, gebouwt, beplant:
Des Hy haar in erffenisse
Gaf, de vrugt van andr'er zweet,
Op dat daar door elx gewisse
Zig verbonde als onder eed:
Als hem de oogen òpen staan,
God zyn Heiland aen te hangen
En in Gods-vrugt voort te gaan.
VVant zoo worden zyn gezetten
Best beantwoord, en de daad
Toond eerst, dat den zin der wetten
VVaarlyk ons ter herten gaat.
|
|
Auteursrechtvrij