|
| |
Het CIII. harp-lied.
Toon. Silvester in de morgenstond.
Heff' u, mijn ziele! eens bòven 't stof,
In hoog en wel-verdiende lof,
Span vry uw kragten in, en paard?
Het hert-met-kèle en snàren,
Nog zal dien lof-gezang de waard'
Uws heils, nooit èvenàren:
Het heil dat Ik van zijnder hand
| |
| |
Toen Ik uit zoo geringen stand,
2.[regelnummer]
De weldaad maakt verbinteniss'
Voor elk, en die ze smaakt:
En hoe de zelve grooter is,
Hoe sterker band zy maakt.
Dus loof Den Heere dag en nagt:
Laat nooit zijn gunste-daden
Zoo vèle en groot, gaan uyt gedagt'
Maar denk met wat een zugt dat Hy,
U heeft gedràgen, en dus vry
Van straffe maakt en schuld.
3.[regelnummer]
In kragten afgemend en zwak,
Was hy een steun en stut:
In angst en nood een veilig dàk,
In lijfs gevaar een schut.
Hy kroond u met genàde, en geeft,
Uit zijne rijke goedheid,
U taruw en most (daar gy by leeft)
Van voênde kragt en zoetheid,
Uw' leef-tijd rekt Hy uit, tot vreugd,
In vlugge frisheid, als de jeugd
4.[regelnummer]
Hy oeffend regt gerigte, en Hy
Den armen vròmen (meest aan ly)
Heeft Hy ooit by gestaan.
Hy heeft aan Mozes, tot een ligt,
Zijn woord en wet gegèven:
En zoo veel wonders in 't gezigt
Barmhertigheid woond in zijn grond,
Goedadigheid en liefde, vond
Daar nimmer einde of perk.
| |
| |
5.[regelnummer]
Ja die ryst alle morgen vroeg,
Vernieuwt ten kimmen uit.
Zyn gramschap, of ze aan 't woeden sloeg,
Hy wil niet juist en op een aas,
Nog straffen op het scherpste, ons dwaas
Want al zoo verre als 't hémel-welf,
Bevindmen dat zyn goedheid zelf,
6.[regelnummer]
Zyn innerlyken herten-trek
Na 't vròme opregt gemoed,
Wé'erhoud de straff', wischt uit de vlek
Hy weerd die van ons af, zoo veer
Als 't Ooste legt van 't weste.
Nooit was een vàders hert zoo zeer
Voor zynder kindren Beste,
Als Hy, Die zoo mé'ewaardiglyk,
Met Vàder-slàgen tugt, tot blyk,
7.[regelnummer]
Hy kend de stoffe, Hy weet hoe dat
En, dat een glas, een aarden vat,
Zeer ligt aan scherven raakt.
Dat onzen bloey zoo teer, zoo kort
Van duur is, datmen héden
Staat als en bloem, die bloeyend' word
Van struik en steel gesnéden,
Of door een hagel-buy ter né'er
Zoo datze haar purpre kroon nooit meer
Uit 't stof ten hèmel heft.
8.[regelnummer]
Maar Gods genàde als eene rots,
Staat eeuwig, eeuwig vast:
| |
| |
Die elk beléver des Gebods,
Wie dan uit 's Heeren geest herbaard,
Ontaard, veraard is in Zyn aard,
Blyft altyd God-waard neigen;
Die is 't! en daar staat, mild en ryk,
En heil-bron òpen, troostelyk,
Voor elk benaauwt gemoed.
9.[regelnummer]
God is't, Die zynen zétel vest
Verr' boven zonne en maan.
Zyn heerschappy maakt, Oost en West,
't Moet voor zyn Hooge Majesteit,
Of't wil of niet, all' buigen:
En met een diepste eerbiedigheid,
Zyn Goddelykheid betuigen.
Dus hémel-geesten! kom en looft,
Kom looft Hem all' en hooft voor hooft,
10.[regelnummer]
Loof Hem, gy kragtige helden! gy
Om ze uit te voeren, 't zy wat Hy
Loof Onzen God! verheerlyk Hem,
Getrouwe dienaars, die de stem
En 't woord zyns monds bewàren.
Loof Hem, gy all zyn werken, stà'ig
En gy myn ziele! geef Hem graag,
't Lof dat Hem toebehoord.
|
|
Auteursrechtvrij