|
| |
| |
| |
Het XCIV harp-lied.
Toon. Adieu Haerelem zoetendal.
MAgh ooit verlégen Jsr'elyt,
In nood om hulpe smeeken?
Zoo magh myn herte, in déze tyd,
Nu 't heel geslagte zugt en lyd,
Wel dus in klagte uitbréken.
2.[regelnummer]
Agh Heere! zie eens néderwaard,
Zie eens! hoe d'alderboozste op aard',
Haar hebben tégens ons geschaard,
3.[regelnummer]
Gy, O gestrenge Regter! koomt
Te voorschyn, als Gy 't kwaad betoomt,
En die zig geene boozheid schroomt,
4.[regelnummer]
Koom Heere! kom ook, en verheff'
Kom toon Uw kragt, dat elk beseff'
Dat Gy regtvaardig zyt, en treff'
Die zoo verwaande volken.
5.[regelnummer]
Hoe lange zal het booze rot,
Der waereld-weeldelingen,
Dus moedig léven? als of't lot
Haar zou ten dienste staan, om tot
6.[regelnummer]
Ziet Gy niet hoe dat elk, al meer
Dan veel te hoog gesteigerd,
In moedwill wast, U éven zeer,
| |
| |
Veragt, versmaad, de schuldige eer',
7.[regelnummer]
Zy schenden Uw verkooren erf,
Zy plàgen 't bòven màte en kerf,
Als wàre ons einde en grond-verderf,
8.[regelnummer]
Geen wéduw-vrouw, in eenzaamheid,
Geen vreemdeling, verdréven,
En 't eigen vàderland ontzeid,
Geen weeze, die verlàten schreid,
Word ooit gehoor gegéven.
9.[regelnummer]
Maar all' 't geklag smeld in de lugt,
(Schoon hémel-hoog gerézen)
Als van een volk van kwaad gerugt,
En schàdelyk, of zonder vrugt,
10.[regelnummer]
Ja zelf (een kwaad, en wel van't boost',
Dat hoogmoed plag te bàren)
Men zal, die billik trànen loost,
De smerte nog in sté'e van troost,
Met spot en smaad verzwàren.
11.[regelnummer]
En zie! dus doenze een dubble moord,
In 't langzaam làten smagten.
Zy gaan regt-streeks in boozheid voort,
Gerust, dat Gy 't nog ziet nog hoort,
Of dat Gy 't niet zult agten.
12.[regelnummer]
Wel dwàzen hoop! hoe dus van't spoor?
Laat gy 't voor wind af dryven?
Of meend gy dat 'er ietwes, voor
De màker van het ooge en oor',
Kan in 't verborgen blyven?
13[regelnummer]
Of is 't niet God Die 't oor' verzag
Van trommel, aanbeeld, hàmer?
En d'ingang voor de buite-slag
Opruimde, van all' wat 'er lag
Voor 's herten binne-kàmer.
14.[regelnummer]
Kan iemand wel als Hy, zoo net
| |
| |
Zal Hy, Die ons 't gezigt by-zet,
Zal Hy dan zelver, door belet,
15.[regelnummer]
Hy, Die de sterre en 't kristalyn
Der oogen, heeft geschàpen,
En als met glas om-zet, wat schyn,
Dat Hy zoude onderworpen zyn,
16.[regelnummer]
Of zoude Hy, Die met zyne roê,
De volkeren plag te straffen,
Nu zitten als met de oogen toe?
Onwis waar mé'e, wanneer, en hoe,
Dat Hy moet wràke schaffen.
17.[regelnummer]
Zoude Hem, Die and'ren wysheid geeft,
Zoude Hem verstand ontbréken?
Verdwaalde neen! dus vreest en beeft,
Voor Hem, Die volle kennisse heeft,
En magt om 't kwaad te wréken.
18.[regelnummer]
Voor Hem, wiens al-doorstràlende oog,
Op alle plaatze en stonden,
Van 't eeuwig ontoeganklyk hoog,
Het hert', door all' het schoon vertoog,
Ziet in zyn diepste gronden.
19.[regelnummer]
Dit leerd zyn wràke zonne-klaar,
Geoeffend aan den kwàden:
Die egter voor de vròme, maar
Een teugel was, waar méde Hy haar
20.[regelnummer]
Daarom, of ons Dien Goeden Heer,
Eens t'huis bezogte, 't zy wanneer,
Elk lòve zynen nàme, en leer'
Het kruis geduldig dràgen.
21.[regelnummer]
Alzoo de tugt, uit eigen aart,
In 't herte van den goeden,
Verstorven yver wéderbaard,
't Verstand van dòlings névels klaard,
| |
| |
En leerd het woord bevroeden.
22.[regelnummer]
't Woord, dat zoo kragtig dryft en pord,
Op 't heilzaam spoor der deugde:
Op dat men, als den boozen word,
In 't eindeloos verderf gestort,
By Gòde ruste in vreugde.
23.[regelnummer]
By God, der vròmen toeverlaat
En leidsman, als ze zwerven,
Wiens liefde en trouwe ('t zy hoe 't gaat)
Op eeuwig-vaste gronden staat,
Ten besten van zyn erven.
24.[regelnummer]
Want wis, daar naakt een ommekeer:
Der boozen bloey zal slensen:
De vròme ziet al vast van veer,
Na haat, na smaad, een gunste een eer',
Een staat niet om verwenschen.
25.[regelnummer]
Maar my aangaande nu, wie zal
In dézen stand van zàken,
Nu haat en nyd, vol bittre gall',
Haar kragt inspannen, my ten val,
Wie zal nu voor my wàken?
26.[regelnummer]
Wie zal, wie buiten God? niet een,
'k Wil ook op niemand wagten:
Want Heere! hadd't Gy in tégenhé'en,
Niet zelf voor my gewaakt, gestré'en,
'k Moeste al in't graf vernagten.
27.[regelnummer]
Maar t'elkens, en zoo haast als Ik
Myn voeten voelde zwikken,
En tot U riep, vol angst en schrik,
Kwam ook dien zelven oogenblik,
Uw goedheid my verkwikken.
28.[regelnummer]
Uw goedheid goot my moed in 't hert,
Ook zelfs ale myn gedagten
Rondomme zweefden, als verwerd,
Den geest verslàgen en benerd,
Gevoelde Ik nieuwe kragten.
29.[regelnummer]
Wat suft gy dan myn ziel! want God,
('t Is veel genoeg gebléken)
Zal nooit (en stellen my ten spot)
| |
| |
Naar eenig rédeloos réden-slot,
Eén àveregts vonnis spréken.
30.[regelnummer]
Hy voegt Hem nimmer by, nog met
Den bloed-raad der tyrannen,
Of die't daar hebben op gezet,
Om my te jàgen in het net,
Tot myn verderf gespannen.
31.[regelnummer]
Schoon ofze dan een vloek-verband,
By 't vuur van boozheid sméden,
Den vròmen man gelykerhand
Op't lyf te vallen, en in't zand
32.[regelnummer]
Ik egter, kreune my dat gansch
Ter waereld niet-met-allen:
Want God was ooit en is my t'hans,
Een wal, een hoog-vertrek, een schans,
33.[regelnummer]
Hy is myn heil: Hy schut het kwaad,
Gemunt, met voor-bedagten raad,
En zal 't zyn vinders in der daad,
Nog zelfs op 't lyf doen kòmen.
34.[regelnummer]
Hy zendze wel haar boozheid t'huis,
En zal met stam en wortel,
All' dit vervloekte en snood gespuis,
Uitroên en slaan dan hutte en kluis,
Aan puin en gruis te mortel.
|
|
Auteursrechtvrij