De koninklyke harp-liederen

Het LXXXVII harp-lied.

Toon. Gelyk den Salamander &c.

DIe God te vriend en steunsel, heefr gekrégen,

Die leeft na wensch en will',

Die leeft gerust en still',

Die wédervaart nooit iets in all' zyn wégen,
Of dat gedyd hem all' ten hoogsten zégen.

En hier van straald de waarheid

In Sion uit, met òverklàre klaarheid.
Ziet eens! wat grond heeft Salems stad en muuren,

En 't huis wel eer gebouwt,

Dat God ter wòning houd,

En hooger agt als aller nàgebuuren,
Van Jacobsstam, die de eeuwen zal verduuren.

Wat òverlof bre dingen

Hoor Ik van u, O stad des Heeren! zingen.
Egipten en Chaldeen, staan als verslàgen,

Van dat nooit-meer-gehoord

Voor-yder-zeldzaam woord.

Tyrier en Moor, ja Philistynen, vràgen
Dus onderling, hoe! is in onze dàgen,

Daar zulk een ligt verschénen?

[p. 291]

 

En vloeid de gunste haar's Gods tot yder hénen.

4.

Legt nu de wegh, staat nu den ingang ópen!

 

Voor elk, wie derwaard gaat,

 

Zyn valsche goôn verlaat,

 

Om 't burger-regt voor kleinen prys te koopen:

 

O! laat ons all', laat ons daar héne loopen!

 

Ons onder 't jok begéven,

 

Van zulk een Vorst, en na zyn wetten léven.

5.

Den Hoogsten God zal zelf beschutsheer wézen,

 

Van déze kònink-stad,

 

En 't volk daar in vervat:

 

En elk, wiens naam in 't sté'e-boek word gelézen,

 

Van dien zal Hy uit roepen, ziet eens! dézen

 

Is hier een waardig borger:

 

En Ik hem wé'er een eeuwig- heil-bezorger.

6.

Het zoet muzyk, 'tvermaak van spel en snàren,

 

Zal binnen dit bevang,

 

Met heerlyk keel-gezang

 

Der konstenaars, in maat-geklank ervàren,

 

Zig onderling, ter volle vreugde pàren:

 

Terwyl Myn heil-fonteinen,

 

Bevloeyen 't hert van grooten en van kleinen.

7.

Dus zal dien stand en 't vrédig t'zàmen-wònen,

 

In Sàlems ruimen kring,

 

Zyn een voor-schàduwing,

 

Van meerder gunst, nog eenmaal te betoonen

 

Aan Godes volk, aan dogters en aan zònen:

 

O Sàlem! puik der stéden;

 

O schat-vertrek! van alle zàlighéden.