|
| |
| |
| |
Het LXXXIV harp-lied.
Toon. Droeve Princesse.
WAt is Uw huis, Almagtig Kòning!
Een schat vertrek van alles goeds!
Hoe mild O Heer! word Uwe wòning
Rondom bevloeid met stroomen zoets!
Uw heiligdom, hoe blink'et in myn oogen!
Ik voel my stà'ig door zulk een trek getògen,
't Hert niet kan bestaan.
Ik brande O God! van lust in Uwen lof,
Naar Uw paleis: Ja 'k word'er màger of.
2.[regelnummer]
Myn herte breekt, van ondertusschen
Te denken, dat'er muur en dak,
De ruimte aan zwaal'wen zelf en musschen,
Verschaft voor broei-nest en gemak:
'tWyle Ik O Heer! nu zwerven moet en vlugten,
Ja, vol vreeze en dugten,
Verstéken ben, alwaar Ik zoo veel vrugten,
Toen Gy myn schuld liet vallen, als geboet,
Door't offer-vuur en 't laauwe beesten-bloed.
3.[regelnummer]
O Gy, Myn God! O Heer der heeren!
Hoe zàlig hy! die stà'ig in't koor
Mag, van Uw heilig huis verkeeren,
En daar den lof Uws Godheids hoor':
| |
| |
Hoe zàlig hy! die kragt en schat gelégen
En houd den voet gevest in Uwe wégen,
Hoe zàlig hy! want waar hy ga of stà,
Uw hand geleid, Uw ooge volgt hem nà.
4.[regelnummer]
In't dorre dal en brak van trànen,
Zult Gy, die dus na Sàlem heen,
Ten offer gaan, een voet-pad bànen,
En làvenze, ofze droogte lé'en,
Als met het vogt der krisstalyne stroomen,
Belommerd, van't gewaay der Moerbey-boomen)
Uw' teere zorg, den daauw van Uwe minn',
Berégend haar en zégend haar begin.
5.[regelnummer]
Wie herd word hard, 't werk zet de léeden.
Zy némen toe van kragt tot kragt.
Zy kòmen nà en nàder tréden,
En vinden U daar Gy ze wagt;
In Sion, daar Gy Heere der heirschàren!
Agh! kom tot my ook eenmaal né'ergevàren,
My zoo den wegh, ja breng my daar, en geef
Om Jacobs will', dat Ik'er eeuwig leef.
6.[regelnummer]
O Gy myn God! O schiet tog stràlen
Van gunste, op Uw' gezalfden vorst!
Want eenen dag in Uwe zàlen,
Stort my meer zoetheid in de borst,
Als eeuwen lang met andren omm' te zwéven:
| |
| |
Ik kooze (wis) véle eer myn gansche léven,
Te moeten staan, als by dit booz gebroed,
Te zwemmen in een zee van weelde en spoed.
7.[regelnummer]
Om dat Gy ons, O goedheids-bronne!
In raad, in troost en hulpe mild,
Zyt aan't verstand een morgen-zonne,
En voor 't gemoed een stàle schild:
En alle die zig t'Uwaard héne keeren,
Genàde en spoed verleend, en 't spoor ter eeren
Heirschàren Heer! hoe zàlig is de ziel!
Die U ten grond van doen en lyden hiel.
|
|
Auteursrechtvrij