|
| |
Het LXXXIII harp-lied.
Toon. Wild gy een pelgrims wegh ingaen.
EEn zuivre ziele in lyden, zugt
Met billik regt, en zoekt naar eenen,
Die wys en sterk, haar als ze vlugt,
Trouw schuil-plaats wil verleenen.
2.[regelnummer]
Dus Heere! wy, wyzoeken U.
Ey! zie dit boos gedrogte eens woelen:
Voeg kragt by woord, en laat ons nu,
Uw hand en hulp gevoelen.
3.[regelnummer]
Ey zie! hoe zy den trotsen kop
Vermételyk ten hémel stéken;
Hoe moedig en verwaand staanze op!
Hoor eens haar smàdig spréken.
4.[regelnummer]
Zy hebben 't vast daar op gezet,
Uw volk ten val, bedrog te sméden:
En ons dus in haar moordig net
5.[regelnummer]
Des roepen ze als verwoed van geest,
Sa! volg ze kort en op de hielen.
Laat ons dat volk, van minst tot meest,
Door vuur en zwaard vernielen.
| |
| |
6.[regelnummer]
Op dat dien staat, vol eere en glans,
Van dat geslagt zoo lang bezéten,
Eens néder-storte, en doove en gansch
Wegh zinke in 't all-vergéten.
7.[regelnummer]
Hoor dan: en help Heer! want zy slaan
Te zàmen raad, als vloek-verwanten,
Die zig verzweeren op te staan,
8.[regelnummer]
Ziet Ismaël, zie de Idumeên!
Zie Mòab, Ammon, Hagareenen,
Zie Amalek vast op de been,
9.[regelnummer]
Daar voegt haar Tyrus borgery
Met Palastyn, die t'zamen zwoeren,
En Assur valt Loths kindren by,
Om 't moord-stuk uit te voeren.
10.[regelnummer]
Agh Heere! toon dit vloek-gespan
Uw kragtige hand, ter felle wràke.
Om ons, als tégen Median,
11.[regelnummer]
Toen veld-heer Sisera te voet
Vlugte, uit zyn koets, van staal geklonken,
En afgejaagt, en t' ende moed,
Den room wierd in geschonken.
12.[regelnummer]
Room, die, van Hébers égemaal
Hem aangebóden, stond op 't léven:
Na datze hem in den slaap, het staal
Hadd' door den kop gedréven.
13[regelnummer]
Toen Kizon stroomde van het bloed
Der helden, in het veld verslàgen:
Die plat getré'en, in 't zand gewroet,
14.[regelnummer]
Slaat hàre vorsten met een vreez',
Die 't Oreb op de vlugt dé'e zetten:
En die in 't hert van Sé-ëb reez',
Op klank der nagt-trompetten.
15.[regelnummer]
Laat Zébah haar en Tsalmunâ,
Een bàken zyn van vloek en schanden,
| |
| |
Die 't zwaard verslond, in ongenà,
Door keur van helden-handen.
16.[regelnummer]
Stuitze all' die (trots van moed en tong,)
Uw erfdeel poogen t'óverromp'len,
Of door de vlamme, en op een sprong,
In assch en puin te domp'len.
17.[regelnummer]
Verydel all' haar òverlegh,
En zet haar hòpe op losse spillen,
De wind werpe alles om en wegh,
18.[regelnummer]
Laat eene gloed van grimmigheid,
Als 't vuur ten bergen uit gebròken,
Dat zig door veld en bosschen spreid,
Haar met geweld bestòken.
19.[regelnummer]
Vervolgze stà'ig met dieper schrik,
Op datze dus her om-gedréven,
Voor-vlugtig, nimmer oogenblik
20.[regelnummer]
Maak haar zoo 't aanzigt schaamte-rood,
Door kennis van misdryf en kragten,
Tot datze U zoeken, en in nood,
Alleen daar troost uit wagten.
21.[regelnummer]
En, raakt Uw roede 't hert nog niet,
Zend haar een angst ten grond' der zielen:
Doe haar, ter schande daar 't elk ziet,
In 't òpenbaar vernielen.
Te zyn O Heer! Dien Eenen Grooten,
Dien God van zulk een heerschappy,
Daar ze all' zyn uitgeslòten.
23.[regelnummer]
Dien God, waar neffens geen' zoo trouw,
De vròme koesterd, maar de kwàde,
Na't afgepynd-te-spà berouw,
|
|
Auteursrechtvrij