|
| |
Het LXXXII harp-lied.
Toon. Maximilianus de Bossu.
GOd, die 't heel-al eens wézen gaf,
Den scepter voerd, wil van daar af,
Dat waarheid, regt, en liefde en trouw',
Den twist beslegt', de vréde bouw',
Tot heil der menschen zàken.
2.[regelnummer]
De Groote God en Opperheer
Laat zyne vierschaar spannen,
Hy zet zig op zyn rigtstoel né'er
In 't midden der tyrannen;
En roept luide uit, gy aardsche Goòn!
Hoe lang zult gy van uwen troon
Nog 't heilig regt verbannen?
3.[regelnummer]
Hoe lang zult gy nog 't aangezigt
Der Booze groote schrómen?
En wanneer zal (in uw gerigt,)
Beschutsel vinden voor 't geweld,
Der gene die door magt van geld,
't Regt hebben ingenomen?
| |
| |
4.[regelnummer]
Wanneer zult gy eens de oogen slaan
Op de eenzaame en vergéten?
't Is tyd d'onnooz'le by te staan,
De wee'uw', de weez', van troost en hooft,
Van kragt, en hulpe, en raad berooft,
5.[regelnummer]
't Is tyd (zegt Hy) dus red haar zaak,
En breekze eens uit de tanden
Der wolven, door geregte wraak;
Geeft nooit der Boozen handen
De magt, dat hy den armen plaag,
Het bloed uit zuig, 't gebeente knaag,
En eeuwig houde in banden.
6.[regelnummer]
Maar al vergeefs: dat klemt noch hegt;
Ik kloppe, Ik roep den dooven.
Geweld is heer, de réden knecht,
De waarheyd word verschòven:
Want eigen-baat en hoogemoed
Zyn 't eens, en ligten 't regt de voet,
Dus dryft de moedwill' bòven.
7.[regelnummer]
De onnooz'le trouw vind geen gehoor,
Verguld bedrog gaat vooren.
Den Rechter laat hem de oogen, door
Een gouden priem uitbooren.
't Lam schynt de wolf wel toevertrouwt.
Het staat-gebouw' staat als mis-bouwt,
Of zonder stut of schooren.
8.[regelnummer]
De grond zinkt wegh, 't loopt all' in 't wild.
Slok-op schend wet en keuren.
Die scheeren mag, die plukt en vild,
Als wilde hy 't schaap verscheuren.
Elk meend zich alles vry te staan:
En Gy ziet vast gevoel-loos aan,
Zoo véle opregte treuren.
9.[regelnummer]
Wel hoe! dus verr' van 't spoor geleid?
Het dwâze beeld van kragten,
Baarde in u die vermételheid,
| |
| |
En doetze in u vernagten:
Dat doet u 't hygende al-gemeen,
Als eigen slàven, en alleen
10.[regelnummer]
Nu! t' wyl gy dus uw pligt vergeet,
Van 't goede zyt gevlòden,
En van geen recht, noch réden weet,
Ik zal noch in uw' eeuw-gety,
U voelen doen, dat gy van My
Zyt aangesteld tot Góden.
11.[regelnummer]
En of gy nu gesteigerd zit,
In top van staat, en waarde,
Dat elk u vreest, en eerd, en bid,
Als eigenaars van de aarde;
Gy moet 'er af, hoe groot en groots,
En bukken voor 't geweld des doods,
Die nooit Monarchen spaarde.
12.[regelnummer]
Zy teld u by den slegsten bloed,
Wel ruim zoo fel en zoo verwoed,
En vallen om all' 't wan-bedryf,
In vollen raad, u op het lyf,
Met scherper wràke-pylen.
13.[regelnummer]
Dus verr' de Heer: maar wy, het vee,
En schaapjes zyner weiden,
Wel eer, door zoo véle agh en wee,
Geleid uit bosch en heiden,
Tot hier in dit gezégend land:
Wat raad voor ons in dézen stand?
Als klàgen tusschen beiden.
14.[regelnummer]
Wy roepen dan, O Heer! nadien
De Rechters nu der stéden,
Na eer noch leer niet ommezien,
Gryp Gy dan zelf na 't roer, en stuur,
Zoo leven wy ter eerster uur,
| |
| |
15.[regelnummer]
Want Gy! Gy moogt, Gy keurd, en zet
Stà'ig af, en aan. Gy steld de wet,
Voor hooge en laege standen.
Gy hebt (al schynt het los geval,
By véle, stuurman van 't heel-al)
Gy houd den toom in handen.
|
|
Auteursrechtvrij