|
| |
| |
| |
Het LXXVIII harp-lied.
Toon. Zàlige uure vrugtbaar van verblyden.
LEerzàme stoffe, die men plag te pàren
Met zoete stemmen, van gezang en snàren,
Gaf ons niet zelden, neffens de oorgenugten,
2.[regelnummer]
Hoor dan mijn volkren! neig, onsluit uw ooren
Voor mijne zangen, die Ik u laat hooren,
Vol schoone lessen, vol verborgenthéden,
3.[regelnummer]
Van zulke zàken, die by onze Vàders
Wierden geschréven in geheugnis-blàders:
Die ze ons vertelden, daar ze niet in misten
4.[regelnummer]
Dies wyze nimmer agterhouden mògen,
Maar moeten brengen voor der kindren oogen:
En haar vermànen, die van zoon tot zònen,
5.[regelnummer]
Als zynde dingen, waardig te beschouwen,
Hoog-wonderhéden, van geen mensch t'ontvouwen:
Daar Gods vermògen klaar heeft in gebléken
6.[regelnummer]
Zeer klàre blijken, nimmer-wraakbre tuigen,
Om onzen wille kragtiglijk te buigen,
Om 't hert gestadig en alleen te zetten;
7.[regelnummer]
Om ander heere nooit te willen peinzen,
Niet af te wijken of te rugg' te deinzen:
Nog 't jok te werpen, als onze voor-ouders,
| |
| |
8.[regelnummer]
Onze voor-ouders, harde, stijve nekken!
Die nooit haar herte wilden làten trekken,
Door zoo veel dàden, alze in hàre dàgen,
9.[regelnummer]
Daar Ephr'ims zònen, anders kloek in 't schieten,
Die pyl en bòge, ja den strijd verlieten,
Klaar blijk af gàven, met Gods bond te wràken,
10.[regelnummer]
Zyn òver-trouwe, zyn heilzame werken,
Ontweeken d'oogen, zonder op te merken:
Zoo zeer ondankbaar wàrenze en vergétend',
11.[regelnummer]
Of Hy de woeste, zoute vloeden temde,
En zoo door-ploegde, kloofde, stuite, stremde,
Voor Jacobs kinderen, datze'r zonder wàden,
12.[regelnummer]
Of Hy de Wolken maakte tot gordynen,
Of wel tot vlammen die by nagte schijnen,
Om 't onbedréven dòlend volk te leiden,
13.[regelnummer]
Of Hy de rotsen daar in 't woeste kliefde,
Met zoete stroomen, haar na wensch geriefde,
Verkwikte, laafde geest en herte en tonge
14.[regelnummer]
Of Hy zoo milde zilver-klàre vlieten,
Liet voor haar néder uit de klippen schieten,
Door Mozis handen met een slagh te géven,
15.[regelnummer]
't Mogte all' niet helpen, watze van Hem zàgen.
Zy déden egter niet als morrig klàgen:
Tot ze ten lesten, 's Heeren toorn ontstàken,
16.[regelnummer]
Toenze ongeduldig, hàren God verzogten,
Op dat ze spijze van Hem krijgen mogten,
En twijfelmoedig vraagden en veragtig,
17.[regelnummer]
Zoude Hy wel konnen, of Hy al mogt willen,
| |
| |
Hier onzen honger in het woeste stillen?
Ons brood verschaffen, zoo als Hy voor hénen,
18.[regelnummer]
Zoude Hy wel, éven als in vette weiden,
Hier zulk een tàfel wéten te bereiden?
Zoude Hy wel ossen hier voor ons doen slagten?
19.[regelnummer]
Wie kan zig héden, nog ajuin belòven,
In volle potten vleesch te zullen stòven?
Die we in Egipten, nu van ons verlàten,
20.[regelnummer]
't Welk ons de lasten van dat slaafse wroeten,
Zeer kon verligten en het leed verzoeten:
Maar hier in 't wilde, wie, wie kan ons géven
21.[regelnummer]
Ontaarde zielen! dom en buiten-spoorig,
Steeg, ongevoelig, blind en wéderhoorig,
Konden Gods goedheid en zyn magt niet speuren.
22.[regelnummer]
Waarom Zyn gramschap zig ter woede wette:
Maar als genade haar daar tusschen zette,
Keerde de straffe, gaf Hy wel daar tégen,
23.[regelnummer]
Des hémels venstren heeft Hy haar ontslóten,
In morgen-dauwe 't Manna né'ergegóten:
Een heilzaam voedzel aangenaam om t'éten,
24.[regelnummer]
Met englen-spijze liet Hy haar verzàden,
Die vleesch-begeerig, dat geregt versmàden:
Waar op de Heere hàren wensch en béde,
25.[regelnummer]
Hy liet zyn winden, uit den ooste en zuiden,
Blàzen, ten dienste dézer stugge luiden:
Om eenshaar lusten te verza'en, en straffen,
26.[regelnummer]
Een digte nével rees'er, voortgedréven
Van uit de kimmen, vol gevoelig léven:
| |
| |
Uit pluim en pennen, vleesch en been bestaande,
27.[regelnummer]
En déze wolke schoof, op schagt en véder,
Tot bòven 't léger, streek en daalde néder,
Dekte de velden, zonder vaart te schutten,
28.[regelnummer]
Waar op die dwáze vleeschelyke zielen,
Blyde en verwonderd, uit en néder vielen,
Als bòdemlooze nimmer-zatte vràten,
29.[regelnummer]
Kookten en àten, elk zoo veel hy wilde,
Zulx Hy dien honger niet alleenlyk stilde:
Maar heeft de màte vol tot òverloopen,
30.[regelnummer]
Maar t'wyle 't herte zig in wellust bàde,
Smeulde de hitte van Gods ongenàde
(Eer 't klein gebeente was van tusschen tanden)
31.[regelnummer]
Die sloeg aan 't branden, woedende rondomme,
In Jacobs telgen 't puikjen en de blomme,
Zoo dat ze d'é'elste lieden van gewelde,
32.[regelnummer]
Dat schamper smàden, van haar dertle tongen,
En d'edele gàven Gode als afgedrongen,
Hebben ze eylacy! hoog en duure moeten
33.[regelnummer]
Maar wat Hy déde niets kon daar in bàten:
Zy bléven egter langs haar oude stràten,
Voort gaan in zonden, zoo als blinde en doove,
34.[regelnummer]
En daarom hield ze God aan 't ommezwerven,
Om zoo allenkens smeltende uit te sterven,
In angst en vreeze, kommer, leed en pyne,
35.[regelnummer]
Trof zyne roede altemets wat felder,
Dan zàgen d'oogen wéder wel zoo helder,
Dat hàre voeten van de regte pàden,
| |
| |
36.[regelnummer]
Dat onderwylen 't herte wel ontroerde,
Des Heeren tooren te gemoete voerde,
En wé'er zyn goedheid, liefde en groote kragten,
37.[regelnummer]
Maar zonder vrugten: 't schreyen om de smerte,
Gedwongen boete, bidden zonder herte,
Kan Hem nooyt paayen, Die all' zulke vonden,
38.[regelnummer]
En zoo was 't éven met dat volk gelégen.
Haar ziele en zinnen, niet vol-uit genégen
Tot God en 't goede, bléven doof, en hoorden
39.[regelnummer]
Niet tégenstaande alle hàre agteloozheid,
Was Hy zoo goedig, dat Hy hàre boozheid
T'elkens verzoende, en ze juist niet strafte,
40.[regelnummer]
Want hàre zwakheid zag Hy met mé'edoogen:
Weten hoe ligte 't vleesch word omgebógen:
Hoe ligt de lusten, door een innig-eigen,
41.[regelnummer]
Hoe dikwyls beurde 't datze Gode tergden!
En daar in 't woeste, vry veel meerder vergden,
Als haar betaamde, van den Heer der heeren,
42.[regelnummer]
Zoo ménigmàlen als zy Hem verzogten,
En als ten slàve maakten van haar togten:
Als of Hy wàre t' hàren dienst verbonden,
43.[regelnummer]
't Heel ongevoelig en ver-eelt gewéten,
Hadde alle wond'ren uit en wegh gesméten:
Waar af het nà-wee nog Egipten smerte,
44.[regelnummer]
Dat bitter nà-wee toen haar béken, poelen,
In bloed verkeerden, en dat bedden, stoelen,
Trogh en bak-óvens, zàlen om te pronken,
45.[regelnummer]
Toen Hy ze plaagde met onreyne dieren,
Met muggen, vliegen, rypen, slekken, mieren,
| |
| |
Met booze wormen, die van gras nog loover
46.[regelnummer]
Toen blixem, donder, vuur en hàgelsteenen,
Wyngaard, en Vygen, weide en vee, met eenen,
Sloeg en verplette, zengde en zoo vernielde,
47.[regelnummer]
En zynen tooren, toenze op 'tfelste brande,
Haar t'allen zyden éven sterk aan-rande,
Of Hy haar wilde 't kwaadste kwaad van allen,
48.[regelnummer]
Toen daalde Hy spoedig om eens wràke t'eissen,
Door zynen bòde, die met scherper zeissen
Rond-om afmaayde, vulde 't land met lykken,
49.[regelnummer]
Van deur tot deure, moeste elk eerst-gebooren,
De kragt gevoelen van zyn woênden tooren.
Mits Hy geen hòven, huis nog kluis verschoonde,
50.[regelnummer]
Van Kònings lenden tot de minste slàve,
Ja tot de dieren, yder moest' den gràve,
Zyn eerste vrugten d'é'elste kragt van 't léven,
51.[regelnummer]
Maar 't bloedig teeken dekte Gods geslagte:
Hy als een herder, stond by dag by nagte,
Voor zyne schàpen: Hy was 't Die ze leide
52.[regelnummer]
Door bosch en heiden, angsteloos voor wolven,
Die zy nu zàgen in den vloed gedolven,
Bragt Hyze veilig, na veel omme-zwévens,
53.[regelnummer]
Hy bragt ze t'évens uit zoo dorre zanden,
In déze vette hònig-ryke landen:
Ja zelf ten heuvel, voor Hem lang te vooren,
54.[regelnummer]
d'Inboorelingen zyn daar uit gestooten:
En Abr'hams na-zaad, heeft Hy 't land by looten
Uit làten deelen, op dat Jacobs zònen
| |
| |
55.[regelnummer]
Maar alzoo dwaaslyk, als eerst d'oude zongen,
All' zulke toonen sloegen ook haar jongen,
Zy proefden, tergden, màden God, en vlòden
56.[regelnummer]
Zy weeken teffens af van hàren Heere:
Niet ziende op trouwe, eere nog oneere.
Haar gàven, kragten, eerst van Hem verkrégen,
57.[regelnummer]
Als omgekeerde styf-gespannen bógen,
Wie'r pylen rug-waard op haar schutter vlògen,
Want Hem ten spyte, dertel en vol weelden,
58.[regelnummer]
Beelden van goude, of uit hout gesnéden,
Dieze op de bergen offerhande déden:
En's Heeren gramschap dus op nieuws ontstàken
59.[regelnummer]
Zulx Hy van Jsr'el, om die grouwelzonde,
In 't herte walgde, spouwde 't uit den monde,
En gaf zyn tente, binnen Siloos vesten,
60.[regelnummer]
Gaf ze ten besten aan die booze benden,
Gansch uit gelàten om zyn eer te schenden.
Hy liet elk woeden tégen jonge en oude,
61.[regelnummer]
De woênde vlamme viel op 't vrye manschap,
En huwbre maagden bléven door het landschap,
Eenzaam en treurig, ongevryd beklàgen,
62.[regelnummer]
Niemand die priester of Levyt verschoonde,
En geen gelyke moedwil tégen toonde.
Daar wee'uw en weeze 't herte op sloot en klemde,
't Bloed stolde en stremde.
63.[regelnummer]
Maar met die stormen aan 't bedaren ràken
Toen scheen de Heere wéderom t'ontwàken:
Zoo als me een krygs-held, ziet na 't zap van druiven,
| |
| |
64.[regelnummer]
Toen wierd den plàger zoo in 't hair gegrépen!
Dat hy ellendig moest de lenden slépen,
Met schande vlugten, en na lange zwerven,
65.[regelnummer]
En dus herstelde God zyn erfdeel wéder:
Dog Josephs eere daalde op Juda néder,
En daar in koos Hy Sion, Hem ter wòning,
66.[regelnummer]
Den jongen Herder, riep Hy van de schàpen,
Hy gaf hem wyzheid, lust en kragt en wápen:
Om zyne kudden, Jacobs kroost te weiden,
67.[regelnummer]
En Jesses zòne heeft ook na gewéten,
Zig wel en wyslyk, trouw en braaf gekwéten,
Moedwill geteugeld, vréde en heil bestendigt,
|
|
Auteursrechtvrij