De koninklyke harp-liederen
(1698)–Cornelis van Eeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 258]
| |
Ik 't anker van myn hòping hebb' geleid,
Dien 't hert, zyn smert.
In stille en duistre nagt,
Opdraagt,, en klaagt,
Bedroeft, als t' enden kragt.
3.[regelnummer]
Zoo zeer dat Ik, verwonnen van verdriet,
Geen troost meer agte nog ter ziele in liet:
Ja dik,, als Ik
Dagte aan zyn wille en eisch;
Beviel,, myn ziel
Een naar en bang gepeis.
4.[regelnummer]
En uitgesuft in 't angstig òverlegg'
Zonk Ik te-met in diepe schaamte weg:
Maar Gy, hield my
O Heer! van slaap en stom:
Daar lag,, en zag
Ik dan eens ruggwaard om.
5.[regelnummer]
Ik zag te rugge op 't nieuwe en lest-verlé'en:
En Ik herdagt den tyd, lang wegh en heen:
Ja 't spel, dat wel
Den rouw' verdreef en smert,
Dat kon,, nog won
Niet op myn lust'loos hert.
6.[regelnummer]
Wel! zeide Ik, heeft God nu en voor altyd,
Verstooten 't volk dat zynen naam belyd?
Of zou,, zyn trouw
Hem wel in 't hert vergaan?
Dat zy,, voor my
Niet meer zou òpen staan.
7.[regelnummer]
Stremd zynen vloed van goedheid nu ten grond?
En doet Hy 't heilzaam woord van zynen mond
Te niet?,, of schiet
Hem geen meer liefde in 't zin?
Verrookt, versmookt
Zoo 't vuur van zyne minn'?
8.[regelnummer]
Neen dagt Ik wé'er, dit is wat ongemeens:
Hy schuilt maar wat, Hy zal gewis, nog eens
Zyn hand,, in 't land
| |
[pagina 259]
| |
Verhoogen, als Hy plag,
Dus merk,, op 't werk
Eens, van den ouden dag.
9.[regelnummer]
Den dag en tyd, waar in God wonder dé'e:
Den dag en tyd, toen 't voorgeslagte lé'e:
Daar Hy,, haar vry
Af maakte, en heeft ontnaauwt,
Een zaak,, met smaak,
Van My zoo véle erkaauwt.
10.[regelnummer]
Een zaak O God! by zoo veel wonderhé'en
Van U gewrogt, en nooit van ons t'ontlé'ên,
Daar stof,, tot lof
En eere en dank in leid,
Voor U,, van nu
Tot in der eeuwigheid.
11.[regelnummer]
O Heilig Heer! hoe heilzaam is Uw werk!
Waar is of vindme'er een zoo goed en sterk
Als Gy?,, dat hy
Zulx met de daad bewyf':
Maar neen,, alleen
Wind Gy den hoogsten prys.
12.[regelnummer]
Gy zijt het Heer! die Jacobs gansche kroost,
Die Jòsephs zaad, uit banden hebt geloost.
Toen 't meir, voor 't heir.
Van Uw geliefde volk
Wegh vlood,, en sloot
Den vyand in zyn kolk.
13[regelnummer]
Het driftig zout, en woesten pékel-stroom,
Deelde hem van schrik, van d'een tot de ander zoom:
En blootte 't rood
Van zyn schulp-rijke grond,
Daar 't nat,, gevat,
Wé'erzyds als muuren stond.
14.[regelnummer]
De wolken dik gezwollen, gooten 't vogt
Met stroomen né'er, en gàven op een bogt,
Een stemm', van klem,
Van donder, vlaag op vlaag,
Die 't all',, den val
| |
[pagina 260]
| |
Dreigde, en zyn néder-laag.
15.[regelnummer]
Een stem, waar door het scheen of 't gansch gebouw,
Van aarde en lugt ter néder storten zou.
Den straal,, die 't staal
Vergruizt en rotsen klooft,
Verwon,, de Zonn'
En heeft haar glans gedooft.
16.[regelnummer]
Een koude schrik trof 't aardrijk van om hoog, schoon en droog
Den Oosten wind bereide
Een spoor,, waar door
En langs, gansch Israël
vol moed,, te voet
U volgde op Uw bevel.
17[regelnummer]
Door Mozem en Aäron, allebey
Van U geschikt tot Uwes volks geley,
Hebt Gy 't,, gevryd
Gedekt, gevoed, gehoed
Geleid,, geweid
Als Gy Uw' schaapjes doet.
18.[regelnummer]
Hebt Gy 't geleid, zoo verr' tot aan den kant
Van Palastyne, en voort gevest in 't land,
Wel eer,, O Heer!
Aan Abr'ham Uwen knegt
Uit zin, en minn'
Ons Isr'el toegezegt.
19.[regelnummer]
In 't vloeyend' land van hònig-zeem en melk,
Een klaar bewijs van trouwe en magt, voor elk.
Dus léve,, en kléve
Ik Heere! ook in en vast
Aan U,, Die nu
Op myne trànen past.
|
|