De koninklyke harp-liederen

Het LXXV harp-lied.

Toon. Bewaar my God want Ik vertrouw.

WY voelen ons uit's herten-drang

Gezind, om U

O God! te lòven met gezang,

Voor dat wy nu,

Zoo veel van Uwe wonderhé'en,

Als van na-by

Beschouwen mògen, een'-voor-een,

En wat elk zy.

Nadien de faam die door de lugt.

Tot onzen tyd

Heeft aangevoerd, en haar gerugt

Klinkt wyd en zyd.

Die, als Ik alles òverlegg',

My stil doen staan:

[p. 253]

 

Verbaast, wat hooge en wondre wegh

 

Gy pleegt te gaan.

3.

Hoe Gy de groote staf en kroon

 

Ontneemt en plet:

 

En wé'er den kleinen op den troon

 

Der eeren zet,

 

Gelyk als Ik my zelf uit 't stof

 

Zie opgebeurd:

 

En tot een staat van hoogen lof

 

Van U gekeurd.

4.

Gekeurd om Uw verkooren erf,

 

Om Jacobs zaad

 

Wel te ondersteunen voor 't verderf,

 

Met raad en daad.

 

VVaar toe Ik ook gewillig my

 

Verpligt, zoo dra

 

Als Ik in de opper-heerschappy

 

Bevestigt stà.

5.

Ja: Ik wil 't uitgemerseld volk

 

Ten onderstand

 

Zyn, als een volle zòmer-wolk

 

Het dorstig land.

 

De wetten, stylen van 't gemeen,

 

Nu in verval,

 

VVil Ik hervesten, dat me'r geen

 

Van wràken zal.

6.

En, schoon de grootse, uit bittre gall',

 

My tégen staan,

 

Ik egter kreun my niet met all',

 

In 't minst' daar aan:

 

Als dat Ik slegts haar 't onverstand

 

Eens toonen wil:

 

En zeggen zwyg! en houd uw' hand

 

Voor eeuwig stil.

7.

Steek ook dien trotsen wrével-kop

 

Zoo onbezind,

 

Zoo waan-ziek niet ten hémel op

 

En in de wind.

[p. 254]

 

Verlaat u niet op magt en geld

 

Nog 't hoog gebied,

 

VVaar in gy zit en zyt gesteld,

 

Het helpt tog niet.

8.

Snoer vry dien stouten snàter-bek

 

Van 't hoogste woord:

 

't Is uit met u, daarom vertrek

 

Van hier, en voort!

 

Hou dit voor wis! daar is'er EEN,

 

Die 't gansch heel-al

 

Bewaakt, beheerst, bestuurd alleen,

 

Niet 't los geval.

9.

En Dézen zelven Heer vermag

 

Naar eigen-zin,

 

Te stellen wett en hoog gezag,

 

Stà'ig af en in.

 

Dus hou de tong van tégen-spraak

 

Eer Hy ontbrand,

 

En dan ter felle straffe en wraak,

 

Den bòge spand.

10.

VVyl Hy den kroes van toorne, vast

 

In handen heeft,

 

De straffe na de zonden past

 

En yder geeft:

 

En 't booze rot (na zyn besluit)

 

Voor-zéker zal

 

Den kelk van vloek wyn zuipen uit,

 

Met heffe en al.

11.

Maar Ik daar tégen (agh wat lust,

 

En ziel-geneugt'!)

 

Zal my nog zien in vaste rust

 

En zuivre vreugd,

 

Als Ik in 't heerlyk ruim bevang

 

Van Sions slot,

 

My zal vermàken met gezang,

 

Voor Jacobs God.

12.

Van waar Ik zie en wàke en lett'

 

En schaffe elk regt,

[p. 255]

 

Na zuivre willekeure en wet,

 

Zoo heer, zoo knegt;

 

De sterke booze stuite en treff'

 

Ja werpe in 't zand:

 

De kleine vròme wel verheff'

 

Tot staat in 't land.