De koninklyke harp-liederen
(1698)–Cornelis van Eeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 239]
| |
Schoon de toomelooze reste,
Daar uit-zinnig tégen woeld.
2.[regelnummer]
Wel dan: slà een gunstig oog'
Néder uit Uw' hémel-wòning,
En bevloey de nieuwe kòning,
Met de zégen van om hoog,
In zoo milde en ryke béken,
Dat hy standzaam op den troon
Zitten mag, en vonnis-spréken,
En Uw' volk in ruste woon'.
3.[regelnummer]
Zoo geeft berg en heuvel vrugt
Wyle het ligt der vréde-dàgen,
Alle plàgers en de plàgen
Dryft uit 't land en op de vlugt,
Neffens alle schrik-gerugten;
Tot verkwikking, van die vast
Onder 't jok der groote zugten,
Stà'ig bezwaard met nieuwe last.
4.[regelnummer]
Moedwill' schrikt zelf tot int bloed,
En zal zynen scepter vreezen,
Zoo lang als de zonne in wézen
Blyft met hàren gulden gloed.
En de groote pékel-plassen,
Op de hoornen van de maan,
In haar krimp en groeyen passen,
Om te kòmen en te gaan.
5.[regelnummer]
Hy zal eenen zoeten douw,
Op de volkren allerwégen
Spreyen, vol genàde en zégen,
Als een vrugt van regt en trouw':
Die zal dàlen, en verschaffen
Voor de vròme vaste rust,
En den vré'e, door 't kwaad te straffen,
Tot de nagt haar lamp uit-blust.
6.[regelnummer]
En de pàlen zynes ryks,
Neffens willekeure en wetten,
Zullen haar zoo wyd uit zetten,
| |
[pagina 240]
| |
Als de landen binnen 's dyks:
Daar den oever wéder-zyden,
Keerd den woesten oceaan:
Dat hy zelfs by onwé'ers tyden,
Nooit zou buiten pàlen gaan.
7.[regelnummer]
Zy die 't woeste en dorre zand,
Onder 't gloên der zonne ploegen,
Zwart-gehuide Mooren, voegen
Haar gewillig na zyn hand:
Die ze kussen, daar ze buigen,
Né'er in 't stof als onderdaan,
En dus plegtelyk betuigen,
Onder zyn gebied te staan.
8.[regelnummer]
Zie ook Tharsis vorsten mé'e,
Met die ryke wàter-landen,
Staan als met geschenk in handen,
Onderwerpelyk en ree:
Neffens die van 't heete zuiden,
Ryk in specery en goud,
E'ele steenen, diere kruiden,
Elpen-been en ebbenhoud.
9.[regelnummer]
Ja: wat ergens kroonen draagt,
Zal op yder ooge wenken,
Onder giften en geschenken,
Willig doen wat hem behaagd.
Zyn gedugte scepter-roede,
Zwaayd den kwà'en ten schrik en straff':
Maar de kleine, zwakke en goede,
Tot een troostbren steun en staf.
10.[regelnummer]
Weduw', weeze en vreemdeling,
Troost-en hulpeloos verlàten,
Zwervende op uitheemse stràten,
Wónen in den ommekring
Zynes ryks, alwaar erberming
Bòven strengheid zal gebiên,
Onder trouwe noods-bescherming,
Van genoegzaam brood verzien.
| |
[pagina 241]
| |
11.[regelnummer]
't Hert' dat onder tyranny,
Van haar die nu tot rykdommen,
En dus zyn tot staat geklommen,
Hem gevangen ziet, helpt hy
Uit de magt en muil en klaauwen
Van die wolven, die zoo wreed,
Den ellendigen benaauwen,
Ja doen smooren in zyn zweet.
12.[regelnummer]
Want hy agt dat bloed zoo dier,
Van die zoo-verschóvelingen,
Dat hy voor haar zaak zal dingen,
En zig wréken aan den gier.
Des hy lang zal vrédig léven,
Ryk in Schébas é'el metaal,
Hem van 't moorenland gegéven,
Neffens gunste-en zégen-taal.
13[regelnummer]
Land-en bouman ploegt en zaaid,
Still' op hoop' van ryke vrugten,
En hy ziet met herts-genugten,
t' Wyle een zuider windje waaid,
Hoe den halm in bloeyende àren,
Zagtjes word gekemt, gestreeld,
Dynende als de wàter-bàren,
Daar een lugtjen òver speeld.
14.[regelnummer]
En wanneer de zòmer-kragt.
Nu de wel-volwassen zàden,
Die haar stengen òverlàden,
Eens tot rypheid heeft gebragt:
Valt hy vaardig aan het snyden,
Ràpen, binden, wàgen-là'en,
Mennen, en ter schuure in ryden,
Dorsschen, wannen 't lieve graan.
15.[regelnummer]
't Volk in rond-bemuurde sté'en,
Zal, by stille en kloeke ernéring,
Léven onder zyn regéring,
Vol geluk in vròlykhé'en.
Waarom zyn lof-ryke nàme
Verder als de zonne rend,
| |
[pagina 242]
| |
Op de vlerken van de fàme,
Word gedràgen en erkend.
16.[regelnummer]
Want den bloey van 't algemeen,
Doet een zuiver-dankbren àsem
Ryzen, als een zoeten wàsem,
Uit de borst van groot en kleen;
Die, terwylze op zégen wagten,
Haar zoo ruim zien òverstort,
Daar hy van de buur-geslagten,
Zàlig om geprézen word.
17.[regelnummer]
Aldus zal zyn ryk, een ryk,
Nog toekomende en vol weelden,
Reine en wàre vreugd verbeelden,
Eeuwig zyn begin gelyk.
Daarmen eeuwig bòven allen,
Jsr'els God voor lóven moet:
Die dus na zyn wel-gevallen,
Ons zoo nutte wondren doet.
18.[regelnummer]
Loof Hem dan met herte en mond!
Loof nu Jacobs opper-herder!
Dat zyn eeren-klank al verder
Dringe, door het aarden-rond,
Op 't gerugt mògendhéden:
Hier op zegge elk Amen, jà:
Zoo besluite Ik myne béden,
En verwagte zyn genà.
|
|