|
| |
| |
| |
Het LXVIII harp-lied.
Toon. Ik drink de nieuwe most.
Zal eens met grammen moed,
Het booze rot door 't zwaard van zynen mond,
Met stam en tak afslaan tot aan de grond.
Als rook en stof en asch,
Zult Gy O God! en éven als het was,
Haar doen vergaan, en als verbràden,
Door 't vlammend blixem-ligt,
2.[regelnummer]
Maar 't vróme en minder deel,
Houd stand, in zyn geheel,
En juight van vreugd, door 't inzien zynes lots,
Ja: zal in 't herte, en als voor 't aanschyn Gods
En vròlyk zingen, uit een ruim gemoed,
Dat rein van grond, met vollen monde,
Tot blyk van dankbaarheid.
3.[regelnummer]
Wel zing dan uit de borst,
Verheff de stem, verheerlyk en verhoogt
Met helden-zang, het spoor van's hémels voogt:
De vlugge wind spand in zyn koets-gareel,
Tot Godheids tuig, dus yder buige
Met dankbaar snáren-spel.
| |
| |
Hoe teer Hy all' 't geschàpendom bemind,
Nog legt de wee'uw en 't ouderlooze kind,
Hem wel zoo digt aan 't hert:
Mits Hy ze beide of man of Vàder werd,
Stà'ig op haar let, om haar t' ontzetten,
Uit 't helsche en doodlyk naauw'
5.[regelnummer]
't Is waar Hy koos ter woon,
Nogtans wy zien dat Hy zyn oogen slaat
Op 't eenzaam huis, en 't zégen geeft en zaad,
De kluister breekt en schenkt de vrye lugt.
Maar 't godd'loos rot, verdwaazde zotten,
Hoe gull' het staat en groeid,
Moet slenssen t' wyle 't bloeid.
Die schà'uw, die dag, by zonne of donker gaf,
Wie zag daar in geen werk van Uwen staf?
Toen aarde en hémel gansch
Van vreeze beefde voor Uws godheids glans,
Die rookend' kwam gedaald, in vlammen,
7.[regelnummer]
Toen blonk de heerlykheid
Toen blonkze in kragt! toen syperde, toen droop
Een liff'lyk vogt, op Uw' verkooren hoop!
Waar mé'e Gy 't nàgeslagt
Van Abraham, by U zoo dier geagt,
Nu afgeslaaft, zeer milde laafdet,
Verfrist hebt en hersteld,
In 't woeste en dorre veld.
Haar schonkt, in zwervery,
Als tot verblyf, en daar toe eng'len-spys,
| |
| |
Het édel Mann' op òverwondre-wyz'.
Gy gaaft haar tonge en mond
Om U te lòven, daar Gy stoff' toe zond,
Het bly gerugt van 's vyands vlugten,
Waar door en ziele en hert,
('t Land dat haar erf zou zyn)
Drong de eeren-klank van Uwen naam zoo door,
Dat all' haar vorsten beefden, op 't gehoor:
Wanhòpig, dat ooit eene van haar goôn,
Die schynbre ramp,, af zou doen schampen,
Of schutten voor den dam.
10.[regelnummer]
Dus viel haar 't land ten buit,
Men deelde 't roof-goed uit,
Ook zelfs aan haar die t' huis gerust en still',
Verwagten op het werk van Uwen will.
Of gy in 't laege, als buiten Gunst des lots,
In nooden steekt,, stell' dit maar zéker,
Dat God, staat gy maar pal,
(Schoon nu van kroon berooft)
Nog blinken doen in luister, daar den gloed
Van 't é'elste goud, zelfs voor verdooven moet:
In haar pluimagie pronkt aan hals en kuif,
Welks blaauw en geel,, kan 't ooge streelen,
Als goud-en zilver-draad,
12.[regelnummer]
Zoo zag men ook voorheen,
Toen 't kòninkdom vertré'en,
En door Godshand, wierd in de lugt verstrooit,
Dat eene vreugde, en alzoo groot als ooit,
In 't hert' der Vadren rees:
| |
| |
Dat yder klaar met zyn gebaar bewees.
De zwarte nagt van rouwe en klagten
Verdween, en 't lely-blank
Verscheen, van zang en dank.
Uw trotse kruin zig ooit ten hémel hief)
Gy zult nog zien (want God heeft Sion lief)
Gy zult u zien versmà'en,
En op dien berg zyn tenten néder slaan,
Om daar voor 't lest, zyn troon te vesten,
't Is al vergeefs gewroet.
14.[regelnummer]
Want zie! Hy komt in 't veld,
Met pragt en magt verzeld,
Van lyf-staffiers, trauwanten flux van lé'en,
Van talloos tal krygs-wàgens om Hem heen:
Gekleed in 't driemaal heilig zuiver wit,
Voor welks gezigt,, al viel en zwigte,
15.[regelnummer]
Dien God, Die nog heel vroeg,
De boeye in két'nen sloeg:
Toen Hy zyn volk die van de beenen streek,
Dat ryk-gelà'en uit 't vette Egipten week,
't Geslagte Chams, dat aan die stroomen woond,
Daar elk een deel afkreeg, en véle
Van dïe'r wé'erbarstigheid,
Zyn gunste scheen ontzeid.
16.[regelnummer]
Hoe klaar bleek hier, en bloot,
O God! dat Gy ze all' nood 't,
Ja vleid en lokt, om aan de hand te gaan,
Het pad van Uw gebòden in te slaan:
Te kòmen, in Uw lang beloofde sté'e,
By U ter woon,, daar Gy zult toonen,
| |
| |
Hoe Gy getrouwheid loond,
En deugd met heil bekroond.
Hier niet alleen na lévens nood verzaad't,
Maar dag by dag met zégen òverlaad't.
Ons heeft gevestigd in dit zàlig land,
In 't land daar't zoet,, in volle vloeden,
Eerst heeft gered, Die zal, eer wy 't vermoên,
Die zal nog eens het zelfde by ons doen:
De booze treft op hàren wrével-kop,
De lenden kneust,, die'r trotse reuzen,
Die op haar kragten staan,
19.[regelnummer]
Want dit zoo troost-ryk woord
Wierd eertyds ook gehoord,
'k Zal Bàzan eens op hand en armen slaan,
Tot hy Myn volk wé'erom zal làten gaan:
Van rampen, voeren zal ter stille ree,
Haar 's vyands bloed,, doen met de voeten
Door-wàden, daar't de hond
20.[regelnummer]
En Heer! dat bleef alleen
Men zag eerlang, Uws Bonds gewyde là'e
Na Sàlem gaan, verzelschapt voor en nà,
Met bomm'en trom der maagden tusschen bey:
Elk was verblyd te zien die tyden,
| |
| |
21.[regelnummer]
Dus vall' Dien Heer te voet,
Loofzynen naam, maar voeg tog hert by mond,
Als kindren past van zulk een waardig bond.
Zie! die in Juda vorst en heerschers zyn,
Zie Nephtali! en zie hoe blyde
All' juigchen volles monds.
22.[regelnummer]
Gryp dan, gryp wéder moed,
Maar Gy O Heer! verdiep het in de ziel,
Wat heil ons ooit van U te beurte viel,
Door 't pronk-stuk daar elk Uwen naam by noem,
De waereld door,, in yders ooren,
Doet klinken, zelf tot spyt
En trots van haat en nyd.
Dat Sions naam in alle hòven waagt,
En baard een lust in all' wat kroonen draagt:
Een lust om haar te zien,
En U, O God! geschenken aan te biên,
Tot blyk en tuig,, van zig te buigen,
All' né'er voor Uwen troon.
24.[regelnummer]
Wel temm' eens 't oorlogs dier,
Scheurt Heer! de bloed-banier',
Laat nooit meer toe, dat iemand zig om geld
Ten roof verhuure, of plége straat-geweld.
Ey zie! daar gaan na wensch,
Deplàgers heen, nu lyd, nu weet geen mensch
Van ag of wee,, ja 'k zie alreede,
't Gezandschap van de Nyl
25.[regelnummer]
'k Zie 't heete Mooren-land.
Strekt ook al herte en hand
| |
| |
Tot U, O Heer! en zoekt den vréde-zoen:
Dus wil 't nu all voor U een voet-val doen,
Gy aardsche vorsten! bromm Godsgrootheid uit,
Die van uit 't hoog, der sterre-bògen,
Zyn donder-stemmen geeft,
Daar't all' voor schrikt en beeft.
26.[regelnummer]
Eerd Hem als Opper-Vorst,
Wiens geest en kragt, zig òver Jsraël
Alleen niet breid: maar geeft allom bevel,
Daar 't menschdom hier bené'en,
Daar zy die 't spansel van de lugt betré'en,
All' moeten tred, en koers na zetten,
27.[regelnummer]
O Gy verschriklyklyk God!
Der heerlykheid, en 't hoog en heilig Choor,
Van waar Gy waakt, met gunstige ooge en oor,
Om dus Uw' volk met kragten by te staan:
Wat zang of klank,, van lof en danken,
Stygt in waardy, ter peil
|
|
Auteursrechtvrij