|
| |
| |
| |
Het LXIX harp-lied.
Toon. Vrouw voester van myn jeugd!
O God! myn heul! myn troost!
Gy schutsheer aller vròmen!
't Zy of ze uit West of Oost,
Of Noord, of Zuiden kòmen:
Ay zie! ay zie my zinken!
Ay zie! den jammer-staat,
Daar Ik in moet verdrinken,
Komt niemand my,, ter hulpe by:
En daarom keer,, Ik my O Heer!
Tot U, en roepzoo, dat Ik t'enden kragten,
Moet in myn àdem smagten.
Verdooft myn ooge-stràlen;
'k Zie vast een groot getal,
't Wàre haast gedaan,, want Heer! zy gaan
Zoo verr', dat zy,, zelf dat van my
Afeisschen, 't géne Ik nooit van haar begeerde,
Veel minder, haar ontweerde.
3.[regelnummer]
't Is waar, in Uw gerigt,
Worde Ik wel van veel zonden
Te kort in pligt bevonden;
| |
| |
Maar laat tog, die met my
Vertrà'en en onderblyven.
Want 't is om U,, dat Ik hier nu
Dus ben veragt,, van myn geslagt:
Ja 't naaste bloed, de zònen myner moeder,
Verzàken my, haar broeder.
4.[regelnummer]
Om dat myn herte als vuur
Brand naar Uw huis en wetten,
Moet Ik zoo bits, zoo zuur
Geschamp en ramp verzetten.
Want hoore Ik U versmà'en,
Ik voele 't my aan 't herte,
Ik vaste, Ik zugt,, maar zonder vrugt
All' wat Ik doe,, ja nog daar toe,
Myn zak, myn asch, myn treur-voor pronk-gewàden.
Zy duiden 't all' ten kwàden.
Op poort-en raadhuis-trappen,
Met haar vergiftig snappen.
Ik ben een straat-gerell',
Een tydverdryf, een spel,
Dus Heere! kom,, Ik wéderom
In myn gebed, en wagte ontzett'
Van Uw' genàde en onverbreekbre trouwe,
Daar Ik my vast aan houwe.
6.[regelnummer]
Ey! laat my niet in 't slik
Maar toon my eens een blik
Van Uwe gunste, in 't ende.
| |
| |
Mag spoedig zyn geholpen:
Agh Heere! Ik zink,, en Ik verdrink:
Daar sluit de put (ten zy Gy 't stut)
Zyn lippen toe! en Ik zal, wis, versmooren;
Dus waak, ey! waak daar vooren.
7.[regelnummer]
U gunste en goedheid, Heer!
Zoo vol van heil en zégen,
Op my Uw knegt,, die nu vast legt
Ter né'er geveld,, en in 't geweld,
Van een party op my hoe langs hoe kwàder,
Der boozen klaauw ontrukken!
O Heer! 't gaat my aan 't hert',
Ja 't òverweegt myn kragten:
Zit Ik na troost te wagten.
Maar laas! Ik zie,, geen mensche die
Myn leed beklaagt,, of na my vraagt:
Elk zal veel-eer, my in myn kwàlyk vàren,
Wie zou daar niet af yzen!)
Men schast'er bittre gall',
Van droogte zou verstàven,
| |
| |
Moest Ik in heeten dorst,
Dus worde haar goed,, en heil en spoed,
En disch en bedd',, haar strik en net:
Beroofhaar 't ligt, maak datze dwàlen moeten,
10.[regelnummer]
Vier eens de wraak den toom.
Stort Uwen vloek en tooren,
Op haar met vollen stroom,
Die nu naar U niet hooren.
Verdryfze uit stad en land.
Verwoest de pronk-gebouwen,
Van die, zoo stout van hand,
My, die Gy slaat benouwen,
Met smaad en spot,, als of Gy God!
My dus zoo t' huis,, bezogt en 't kruis
Zoo bang en lang gemaakt had 't en doen dràgen,
11.[regelnummer]
Voeg stà'ig by straffe, straff'.
Betuint, en stopp' haar wégen,
Als bastaard van den zégen.
Schrabb' haar uit 's lévens roll.
Druk op haar eenig teeken,
Dat niemand haar voor vol,
Trouw' en regtvaardig réken:
Maar my die stà'ig,, van zwaarder plaag
Bestréden word',, ag redd' me in 't kort!
Agh Heer! agh help! en stell', op myne béde,
My eens in stand van vréde.
Hem veel meer zal behàgen,
Als 't bloed van bok of stier
| |
| |
En als dat werd,, gezien van 't hert
Dat zagt-gemoed,, na God en 't goed,
Uit alle kragt der zielen plag te stréven,
Zal 't wé'er op nieuws herléven.
13.[regelnummer]
Want God verhoord de bé'en
Van die nooddruftig zugten:
En die om 't goede lé'en,
Hielp Hy de boey ontvlugten.
Dus pryze Hem 't hémel-welf,
De zee'en, revieren, stroomen,
Ja de aarde en kruyden, boomen:
All' wàter leeft,, en wézen heeft,
Roepe òverluid,, zyn goedheid uit,
Die verder gaat als ooit de zonne straalde,
Zal uit haar puin herbouwen.
En zoo! dat elk met vré'en
In zulk een staat,, daar Jacobs zaad
Dat Hem bemind,, van kind tot kind,
In zoeten vréde en gàdelooze lusten,
Zal eeuwig blyven rusten.
|
|
Auteursrechtvrij