De koninklyke harp-liederen
(1698)–Cornelis van Eeke–
Auteursrechtvrij
[pagina 218]
| |
Om all' de wonderhéden,
Van Hem zoo véle en zonderling,
Gedaan in land' en stéden,
Verr' bòven peil van réden.
2.[regelnummer]
't Gansch aardryk buige néder!
Genàke eerbiedig zynen troon:
't Ryze, en verheffe wéder
De stemme in dankbren helden toon:
Waar mé'e ze elkanders herte noôn,
Om Hem opregt te leeren
Erkennen, voor den God der goôn,
Wiens magt niet is te keeren,
En roepen t' zynder eeren.
3.[regelnummer]
Het eeuwig-Al-vermògen,
Gods hand door-sneed den pékel-plas,
Déde hem ten gronde droogen,
En maakte voor zyn volk een pas,
Dat ruim en vlak en veilig was
Hy sloeg met schrik en schroomen,
Den JORDAN (sterk van loop en ras)
Wiens eeuwig-snelle stroomen,
Hy stremde binnen zoomen.
4.[regelnummer]
Daar zyne lievelingen
Door heen, als op het drooge land,
Vry-en blymoedig gingen,
Beveiligt door den onderstand,
Van zulk een leider! zulk een hand!
Die alle 's waerelds enden
Bewaakt, beheerscht, en houd in band,
En boordze door de lenden,
Die Hem de rugge wenden.
5.[regelnummer]
Derhalven, landsgenooten!
Volg op de voor-klank van de faam,
En loof Dien Heer, Dien Grooten!
Loof zynen nooit-vol-prezen naam,
Die ons zoo lang en zoo bekwaam,
Zoo stil, zoo vry liet léven.
Die geest en lé'en verkwikt al t' zaam,
| |
[pagina 219]
| |
Onze enk'len heeft gestéven,
De voeten spoor gegéven.
6.[regelnummer]
Uw' Goddelyk gehengen,
Liet Heer! wel (zoo men 't zilver doet)
Ons op de proeve brengen,
In 't vuur van druk en tégenspoet:
De boeyen klemden om de voet,
De lenden in de kéten:
Zoo wierd het léven (anders zoet)
Van herten-leed deur-béten,
Ellendig afgesséten.
7.[regelnummer]
Gy had ons làten vallen,
In onzer wé'erpartyen magt:
Om daar en met ons allen,
Te léven zoo 't haar billik dagt,
Ja vuur en vogt had ons gebragt
In d'alderdiepste nooden:
Maar eind'lyk hebt Gy, onverwagt,
Ons wé'er de hand gebòden:
Dus zyn wy 't kwaad ontvlòden.
8.[regelnummer]
En daarom wil Ik Heere!
My plegtig (zonder lang berà'en)
Naar Uwen heuvel keeren,
Om in Uw heilig huis te gaan.
En myn belofte aan U gedaan,
Daar spoedig te betàlen.
Ik zal myn woorden doen bestaan,
En in den hals nooit hàlen,
Nog iets aan làten fàlen.
9.[regelnummer]
Brand-offer, wierook-vieren,
Het merg (het é'elste van het beest)
Van rammen, bokken, stieren,
Zal Ik bereiden tot een feest.
Kom dan en hoor! gy die God vreest,
En zyn verbond bewàren,
Hoe goed Hy my ooit is geweest,
En wat my, zoo veel jàren,
All' trouwe is wédervàren.
| |
[pagina 220]
| |
10.[regelnummer]
Met herte, ziele en monde
Riep Ik, toen Ik in nooden lag,
En myn vertrouwen gronde
Zig, op zyn hand, die 't al vermag.
Maar hadde Ik ooit de minste slàg
Van kwaad, in 't hert beschòren,
Dat myn verstand voor kwaad aan zag,
Nooit hadden my zyne ooren,
Met gunste aan willen hooren.
11.[regelnummer]
En, nu stond zyn genàde
Voor my gereed, zoo haast Ik riep.
Dus moet Hy vroeg en spàde
Geprézen zyn, Die my herschiep,
Toen Ik in duistre wegen liep,
My zag met Vàders oogen,
My wéderom, en uit een diep
En innig méde-doogen,
't Verderven heeft ontògen.
|
|