|
| |
Het LVII harp-lied.
Toon. Elk heeft zyn byzonder dryven.
DAvid, toen hy moeste vlugten
En voor Sauël week, verzonk
In een naare berg-spelonk,
Riep tot God met angstig zugten,
Slaat Uw' gunstige oogen, Heer!
Vol mé'edoogen op my né'er.
2.[regelnummer]
Agh! verhoorme en zyt genàdigh!
My, die vast op U vertrouw',
En in alle nood en rouw',
t' Uwaard vlugte, om daar gestàdig,
3.[regelnummer]
Zoo lang, tot die nével-dampen,
Door den glans van Uw gezigt,
Als voor 't heldere zonne-ligt,
Zyn verdwénen, en de rampen,
Woênde schietende op my aan,
Wegh en in de lugt vergaan.
4.[regelnummer]
'k Zeide Ik zal myn stemme wenden,
Na Gods bond-kist en altaar,
Bidden dat Hy my bewaar',
'k Weet Hy zal my hulpe af zenden,
| |
| |
Die my wé'er in staat hersteld,
En myn vyand dryft uit 't veld.
5.[regelnummer]
Mynen vyand die zyn tanden
Heeft vergiftigt en verstaald,
Alle kragten t'zàmen haald,
Om my woedende aan te randen,
Zal hem nog (door Gods bestier)
Branden in zyn eigen vier.
6.[regelnummer]
'k Woon ('t is waar) wel onder menschen
Van een gansch ontmenschten aard,
Naauw de naam van menschen waard,
En die niet zoo grétig wenschen,
Als dat my 't verdriet en smert',
Eens de dood-steek géve in 't hert.
7.[regelnummer]
Die als leeuwen, tygers, beeren,
Heet en dorstig zyn na bloed,
Scheuren all' wat haar ontmoet:
Die haar by den roof erneeren,
En wie'r tongen, vol fenyn,
Pylen, pooken, zwaarden zyn.
8.[regelnummer]
Maar geen nood: wild Gy O Heere!
'k Vreeze haar niet (hoe fel en straf)
'k Wagt uit 't zonn-ligt van Uwe eere,
Dat all' 's hémels lampen dooft,
Nog eer-lang de kroon op 't hooft.
9.[regelnummer]
z' Hebben wel, voor myne voeten
Strikken, netten toe-bereid,
En zeer listig né'er gespreid:
'k Zag ze kuilen gràven, wroeten,
Voor my (dagtenze in 't begin)
Maar zy ploften zelf daar in.
10.[regelnummer]
Ik stond eerst wel wat verlégen,
Toen my zulx te vooren kwam:
Maar met Ik myn toe vlugt nam
Tot U Heer! wierd Ik daar tégen
Zoo gehert, dat my de tong
Los, en uit haar banden sprong.
| |
| |
11.[regelnummer]
Nu myn geest! wie kan u dwingen
Daar gy zoo veel stoffe vind,
Die u tot Gods lof verbind?
Breek dan uit in spélen, zingen,
Paar de keel met harpe en luit',
Met den dag zyn ooge ontsluit.
12.[regelnummer]
Lof, O Heere der heirschàren!
Lof zy U, in 't opperhof,
Ryk bekroond met eere en lof:
Daar Uw' trouwe ryks-dienàren,
Hengelen rondom Uwen troon.
13.[regelnummer]
Uwe goedheid laat haar kennen
Tot aan 's hémels zoldering,
Laat haar zien in alle ding.
Uwe waarheid breid haar pennen
Hooger uit, als de opper-vlugt
14.[regelnummer]
Ja zy doet Uwe eere klimmen,
Verre bàven 't blaauw tapyt,
Daar den zonne-wàgen ryd,
Daar all' 's hémels lampen glimmen:
Zy vervuld het aardryk gansch,
Met Uws Naams gedugten glans.
|
|
Auteursrechtvrij