|
| |
Het LI harp-lied.
Toon. Gy leeuwen Jonk en teere.
EEn die, zijns pligts vergéten,
Van mis-slag aangespròken word,
Is hy nog van een teer gewéten,
Schiet ligtlyk in zyne verschooning te kort:
Zoo dat hy getroffen, ter nédergestort,
(Al is hy op den troon gezéten)
Word kragtig in 't herte ter boete gepord.
2.[regelnummer]
Dit bleek in Jesses zòne,
| |
| |
Die òverwonnen in 't geweet,
Van zonden, hem gesteld ten toone
Bedektlyk, by monde van Godes propheet.
Waar tégen hy 't minste niet stribbelde of streed,
(Te moedig op zyn Kónings kroone)
Maar brak uit in klagte en met ziel roerig leed.
3.[regelnummer]
Agh Heer! agh sla eens d'oogen!
Ag! zie (naar Uwen goeden aard)
Vol Váder-zugt en méde-doogen,
Ten hémel af op my, en dat metter vaard:
Verdelg all' myn zonden, op dat Gy my klaard
En reinigt, naar uw' groot vermògen,
Van alles wat my nu nog 't herte bezwaard.
4.[regelnummer]
Want waar zal Ik my wenden?
Wie is'er die my (nu of dan)
Van schuld en straff' van 't vrouwe-schenden,
En 't listig vermoorden nog van háren man,
Zal zuivren? of meen Ik, myn agtbaarheid kan?
Agh neen! geen dappre léger-benden,
Hoe tal-ryk ook, helpen my immer daar van.
5.[regelnummer]
Gy dan, wasch me in de stroomen
Van Uw genà, die nimmer staan!
Geen zonde worde'er uitgenòmen,
Van alle, en hoe groot ook, die Ik hebb' gedaan,
Want Heer! Ik bekenn'ze, en hoe verre zy gaan,
Des schame Ik my, en zie met schroomen,
Als bergen in grootheid myn gruwelen aan.
6.[regelnummer]
Ik hebbe (en ben verlégen)
Ik hebb' gezondigt tégens U!
Myn Heer myn God! en myne wégen
Beschouwt Gy en houd Gy voor véle te ruw':
Weshalven Ik (voor Uw gezigte zeer schuw)
Bely, dat Gy nà 't vonnis plégen,
Regtvaardig zult blyven al straft Gy my nu.
7.[regelnummer]
Al ben Ik van 't geslagte
Der Menschen, die zeer buiglyk zyn:
| |
| |
Die ligt en veel haar in gedagten
En woorden vergrypen, en tré'en uit de lyn:
De schuld van myn zonden blyft évenwel myn:
En zalze daarom nimmer tragten
Te dékken, ook zelfs niet met eenigen schyn.
8.[regelnummer]
Want Ik moet rond belyden,
Gy zoekt O God! ons heil veel meer
Als wy, in onzes lévens tyden,
Des tragt Gy, en wild Gy, door heilige leer,
Een yder aanwyzen hoe na en hoe veer,
Wat hem te kéuren staat of myden,
Op dat hy tog immer het léven begeer.
9.[regelnummer]
Gy laat elk deugd-gezinden,
Ook inden grond van zyn gemoed,
De kragt van Uw' genàde ervinden,
Op dat zig een yder voor zondigen hoed'.
Wel doop dan den céder en yzop in 't bloed,
In duiven bloed, ag! myn Beminden,
En reinig myn herte, myn hand en myn voet.
10.[regelnummer]
Maak my dus rein, en éven
Als nieuw-gevallen sneeuw, in wit
Zoo zal Ik Heer! my òvergéven
In Uwen dienst en ten eigen bezit:
En dat is't waarom Ik zoo vieriglyk bidd'!
Wel, doe my dan, met vreugd herléven,
My, die nu verplettert van lit ben tot lit.
11.[regelnummer]
Wend d'oogen tog ter zyden,
En zie gansch van myn zonden af:
Werp eenmaal, en voor alle tyden,
't Geheugen van alle myn gruwelen in 't graf:
Herschepp' eens myn herte, vergun en verschaff'
My nieuwe kragten, op myn lyden,
Geléden tot myne regtveerdige straff',
12.[regelnummer]
Uw' vriend'lyk aangezigte
Zy nu myn troost en toeverlaat.
Zend Uwen geest die my verligte,
| |
| |
My leide, my helpe met raad en met daad,
Herstel my we'erom en in een wenslyken staat,
Dat my 'tgedenk aan Uw gerigte,
Als eertyds, niet meer met verschrikkinge slaat.
Voor de òvertréders Uwer wet
Betuigen, Heere! hoe òvergoedig,
Genàdig en trouw'lyk, Gy my hebt gered.
Ik zal ze op Uw' pàden met stévigen tred,
Zoo vooren gaan, dat zy haar spoedig,
Van 't kwaad zullen wenden, en volgen, te met.
14.[regelnummer]
Ontheff' my slegs van zonde,
En doe myn bloed-schuld uitte weeg!
Ik zal O God! uyt zuivren gronde,
En met Ik my voele van kommernis leeg,
Uw' loff'lyken nàme, die 't al òversteeg,
Voor Israël, met vollen monde,
Uitbrommen, om 't goede dat Ik van U kreeg
15.[regelnummer]
Loss' maar myn tong van banden!
En laat myn lippen open slaan!
Dan zal Ik flux door alle Landen,
De galmen van myne lofzangen doen gaan.
Want Heere! daar hebt Gy meer hertenlust aan,
Als in de lugt van wíerook-branden,
Waar 't anders Ik hadde U dat lang al gedaan.
16.[regelnummer]
Maar neen: zoo slegte dingen,
Vol-dé'en nooit U zoo Hoog een Geest!
Maar 't hert, dat vol bekommeringen,
Verslàgen, gebrôken U zuiverlyk vreest:
Een stille, deemoedige ziele, aldermeest
Begaan, om in Uw' gunst te dringen,
Waardeerd Gy verr' bòven het bloed van een beest.
17.[regelnummer]
Tog, schoon die plegtighéden
Niets hebben Heer! met U gemeen,
En 't keur-besluit Uws wils de réden
Maar is, van haar wézen, nog wil Ik'er geen
Van allen, klein-agten, het zy ook hoe kleen,
| |
| |
Maar ben met herte en ziele en léden,
Gezind die te houden van eene tot een.
18.[regelnummer]
Wel: doe dan gunste-stràlen
Afglinstren van den hémel né'er,
Op Sions burg en hooge zàlen:
En bouw zoo de poorten en muuren eens wé'er,
Van 't édele Sàlem, Uw kroon en Uw eer,
Dat Israël uit alle pàlen,
Daar zoekende, U vinde en met zégening keer'.
19.[regelnummer]
Dan zult Gy, Geest der geesten!
Met lust, een talle-looze schaar
Uit Jacobs huis, van minst ten meesten,
God-lievig, uitwillig, ten tyde van 't jaar,
Zien kòmen, om herten en zielen aldaar,
Beneffens haar slagt-offer-beesten,
Te dràgen tot Uwen gewyden altaar.
|
|
Auteursrechtvrij