|
| |
Het L harp-lied.
Toon. Wanneer den grooten dag die eens moet zyn.
GOd, Die een Heer en God is aller goôn,
Zal eens regte vierschaar spannen,
En dàgen daar voor zynen hoogen troon,
Kleine, groote, ontzagbre mannen:
Van daar de zonn' haar stràlen
Schiet, vroeg in den dàgeraad,
Tot ze moet in't wàter dalen,
Kómen, met een sleep van staat,
| |
| |
Die met Godd'lykheid zal pràlen,
Pragtig, magtig, vol van wonder,
In verschrikk'lyk vuur en donder,
Voor het aanschyn (in 't byzonder)
Digt omringt aan alle kanten,
Met 't gewolk, zyn lyf-trauwanten,
Stormen, winden, als gezanten,
2.[regelnummer]
Hy zal met een zeer-hoog-ontzagbre stem,
Hémel, aarde, lugt en wolken,
Als tuigen voort doen komen, op datz' Hem
Dienen in 't gerigt der volken.
Verzaam (roept Hy) die schàren,
Opgeregt voor véle jàren,
Stà'ig roemen, of ze wàren
Regt Godsdienstig in den grond:
Die nog vuur nog offer sparen,
't Blaauwe dak met all' zyn ligten,
Zal Ik tot myn dienst verplîgten,
Om dit magtig volk te rigten,
Dus myn volk! kom treed her vooren!
Ik zal spréken, gy zult hooren:
Neig, ontsluit dan hert' en ooren
3.[regelnummer]
Ik, Ik betuige aan yder, verre en naar,
Ik, Uw' God en Opper-Heere!
Dat Ik uw' offer-werk, nog kerk-gebaar,
Niet als noodig werk begeere.
Des hebbe Ik niet te klàgen,
Neen, want gy zyt heele dàgen,
| |
| |
Uw' loopen, rennen, jàgen,
Regt niet anders uit als dat.
'k Hoefde 't u ook niet te vràgen
'k Eisch van u geen bokken, stieren,
Koe nog kalf, nog andere dieren,
Wierook-brand, nog offer-vieren,
Dat Ik zulx van u zou vergen:
Want 't is Myne all' wat'er ergen,
In de lugt of op de bergen,
4.[regelnummer]
En, of Ik honger kreeg, zoude Ik daarom
My naar uwe stallen géven?
Ik! die de waereld hebbe in eigendom,
En van wien het all' moet léven:
Zoude Ik My moeten voeden,
Juist met stiere-of bokken bloed?
Verr' daar of! maak uw' gemoeden
Niets, dat my gansch-uit voldoet:
Maar wild gy te My-waard spoeden,
Kwyt u volgens uw' gewissen,
Regt in uw' beloffenissen,
't Heil-pad legt (om niet te missen)
Zoo dat, als gy maar zult zugten,
En in nooden tot My vlugten,
Gy terstond, Myn gunste-vrugten
5.[regelnummer]
Nadien Myn ziel tog geen vermàken heeft,
Als om in een hert te rusten,
Dat zig aan My vol-willig óvergeeft,
Zig in My dus wil verlusten:
Een hert', dat allerwégen
Blyken toond van dankbaarheid,
| |
| |
Moed in tégen, milde in zégen,
Tot zuivre Godsdienst plégen:
Vlyt, in pligt hem opgeleid,
Als'er wee'uw' of weez' verlégen
Dan haar nooden en gebréken
Te vervullen als ze spréken,
Dat's een klaar en blykbaar teeken
Dat begeere Ik, en verlang maar
Naar een ziel, zoo rein, zoo dankbaar,
Want die is eerst regt ontfangbaar,
6.[regelnummer]
En dan, Myn volk, zegt Hy, als gy zoo koomt,
Dan zal Ik uw' rampen weeren!
En gy zult My om 't goede u toegestroomt,
Wé'er met lofgezangen eeren.
Maar tot die booz-vermaarde
Klinkt een stem die droever slaat;
Eene stem daar lugt en aarde
Die 't gansch heel-al vervaarde,
Hoe! (zegt Hy) steld gy 't gelaat,
Als die Myne wet na waarde
Gansch in allen schyn en éven,
Als of gy nu koers van léven
Hield, na't Woord u voorgeschréven,
Daar gy Myne leering moede,
Vlied de tugting van myn roede,
En afkeerig zyt van 't goede,
7.[regelnummer]
Ja zoo verr' gaat gy! dat g'u niet ontziet
Diefstal, roovery te heelen.
Wyl dat gy zulke hulpe en handen bied,
Die d'onnoozele 't hàre ontstélen:
| |
| |
En zelfs die d'egt verbréken,
Kiest gy u tot méde-maats.
Uwe tong leend gy tot spréken
Tot dubbel-valsche tréken
Is verstand en hooft vol raads:
En ter uit-voer', na 't besteken,
Ja, gy spaard uw' eigen broeder
(Méde een kind van uwe moeder,
Daar gy hem moest zyn ten hoeder)
Want het scheer-mes uwer tonge,
Vreest geen oude, zwigt geen jonge,
Puf! wie dat u tègen spronge,
8.[regelnummer]
En om dat Ik nu zwyge, meend gy dwaas!
Dat Ik ben als gy, in dézen,
En all' uw' boozheid pryze: maar helaas!
't Zal eer lang wat anders wézen.
Schoon of Ik wat vertràge,
'k Zal eer 't end van uwen dag
Kòmen met te zwaarder plàge,
Die niet zal zyn te dràgen:
'k Zal (gelyk Ik meer-maals plag)
Dan uw' eigen herte vràgen
Daarom nu gy God-vergéten!
Vreest gy van te zyn verbéten?
Zoo staat u voor al te wéten,
Eer Ik u dryve uit den lande,
Wegh van voor Myn aanschyn bande,
Als myn toorens vuur ontbrande,
9.[regelnummer]
Maar trouwe zielen, yvrige offeraars!
Wild gy Myn altaar doen blàken?
| |
| |
Slagt met een bok, een stier, een koe, een vaars'
't Vee die 't herte onheilig màken.
Togt na zondig vlees-vermaak:
Slagtze, die 't gemoed ontrusten,
Slagt die deugd-yver blusten,
Laffe en ydele zamenspraak.
O! die stà'ig op al!e kusten,
My opofferd all' zyn tragten,
Lichaam-ziele-en zinne-kragten,
Lust, begeerten en gedagten,
Dat Ik met myn geest wil wònen!
My een Vàder in wil betoonen,
Met de lauren zal bekroonen
|
|
Auteursrechtvrij