|
| |
XLIX harp-lied.
Toon. O Paris wreed!
HOor altemaal,, gy volken dézer aarde!
Hoor all', zoo arm als ryk!
Nà myne taal,, want, zoo men die bewaarde,
Met herte en ziel te kléven,
En zoo tot gewin,, zyn zin
2.[regelnummer]
Myn mond ontsluit,, en voeld zigh òpenbréken,
Door een verborgen kragt:
En'k zal daar uit,, van hooge dingen spréken,
Op iets (nog t' òpenbàren)
Dat Ik ook elk-een,, gemeen
Zal màken met myn snàren.
3.[regelnummer]
Wel waarom zou,, Ik ooit voor onheil vreezen?
Als my d'ontrouw',, zoo kort schynt by te wézen,
| |
| |
Toe-zien hoe dat zy,, best my
Ten ondergang doen ràken.
4.[regelnummer]
Wat haar aangaat,, die op haar goed vertrouwen,
In 't land ontstaat,, haar wel mé'e t'onderhouwen,
Haar meer als my verschoonen:
Want geen mensche sluit,, die uit,
5.[regelnummer]
Wel verr' van daan,, dat hy dan zynen broeder
Zou redden van dat kwaad;
En voor hem staan,, die nooit zyns zelfs behoeder
Kan zyn, in zulk een staat:
Zal staan, als hy by vlagen,
Word een koortsie maar,, gewaar
6.[regelnummer]
Want geld nog goed,, geweld nog eer nog stàten,
Wat moet dat moet,, de dood wil haar nooit làten
Als 't uurtje was verstréken,
Heeft nooit mensch de sné'e,, waar mé'e
Zy 't alles veld ontwéken.
7.[regelnummer]
Of wyz', of zot,, of slegte, of ryke op aarde,
't Bukt all' voor dat geweld.
En 't òverschot,, waarom den gier vergaarde,
Moet hy met hert-zeer missen,
Daar hy anders niet,, voor ziet,
8.[regelnummer]
Wyl hem 't gemoed,, vast met vuur-vlammende oogen
Hy 's naasten bloed,, met list heeft uitgezògen,
| |
| |
Op dat hy slegts tas,, en kas
Vol geld vergaarde en bragte.
9.[regelnummer]
Is waar het hert,, kan by gezondheid rusten
Zoo dat het werd,, by 't vol genot van lusten,
In slaap gewiegt by daag:
Te dwaazlyk op laat houwen,
Door den schoonen schyn,, van zyn
Vermaarde pronk-gebouwen.
10.[regelnummer]
Zoo verr' dat hy,, met zynen naam te schryven,
In't voorhooft van 't gebouw',
Meend eeuwig vry,, van ondergang te blyven,
Wanneer men die beschouw':
Zyn verwaande daad,, en staat
Van zyn voorgaande wézen.
11.[regelnummer]
Maar laas! die man,, 't zy wat hy ooit verrigte,
't Zy hoe zyn glory blonk,
Hy moet'er van,, en zinken uit 't gezigte,
't Word all' ter né'er gesméten,
En hy met dien val,, in 't al-
12.[regelnummer]
Want, zoo als 't vee,, vergaat, zoo moet hy méde
En van die twee,, maakt enkelyk de réden
't Verschil, en niet de stoff'.
Gaan als beesten uit,, ten buit
Aan helle en graf gegéven.
13.[regelnummer]
Hoe dwaas nogtans,, de vàders haar vergàten,
| |
| |
Dien zotten dans,, word nog van haar na-zàten,
Dat menze all' haar tyd,, en vlyt,
In 't aardsche ziet bestéden.
14.[regelnummer]
Daaromme dan,, terwyle d'oude zotten,
Daar niemand kan,, uit keeren, moeten rotten,
Zoo zalme haar dwàze looten,
Ook ter zelver straff',, in 't graf,
Voor eeuwig néder stooten.
15.[regelnummer]
Ja men zal haar,, als krengen, stinkende azen,
Op dat die daar,, ter weide gaan en gràzen,
Haar knàgen door en door:
Maar voor 't vroom gemoed,, daar doet
16.[regelnummer]
Wanneer dien stond,, en lesten lieve-morgen,
Eens in het ooste opgaat:
En 't gansche rond,, der aarden all't verborgen
Syn straffe moeten dràgen,
Daar Gods lief-getal,, op zal
Het eeuwig ligt zien dàgen.
17.[regelnummer]
Waar door myn ziel, des doods onbreekbre banden
En die haar hiel,, geklemd in stàle tanden,
Word plots 'lyk né'er geveld.
In staat van alle vròmen,
Worde (O heerlyk lot!) van God
| |
| |
18.[regelnummer]
Dus of het kwam,, te beuren onder menschen,
(Dat me egter zelden ziet)
Dat iemand klam, zoo hoog als hy kon wenschen,
Of Gy hem in rust,, en lust,
Al ziet veel jàren tellen,
19.[regelnummer]
Of zyne stam,, gelyk een pallem groende,
VVies en toe-nam,, van eer tot eer-trap spoênde,
't Geweld kreeg òverall':
Hem tog niet mògen bàten,
Als de dood hem rooft,, en dooft
Zyn schatten, eere en stàten.
20,[regelnummer]
Zoo datze hem niet,, laat houden van dien luister,
Maar all'verkeerd in vuil:
En hy dan ziet,, het àkelyke duister
Voor hem bereyd ter schuil,
Niet naar genoeg te màlen!
Daar zyn glans en hy,, daar by
Voor eeuwig in zal dàlen.
21.[regelnummer]
O droeven stand!,, en nogtans kan 't genieten
Van 't korte vleesch-vermaak,
Stà'ig by der hand,, zoo diepe wort'len schieten,
't Hert rooven kragt en spraak:
Daar teffens word vergéten,
Dat z'er nimmermeer, eens wé'er
22,[regelnummer]
Laas! of men schoon,, hier zwomme in alle weelden!
Als op den troon,, wat is 't tog! all' die beelden
| |
| |
En van alles heer,, ja meer
23.[regelnummer]
Wat is't? wat baat,, hem dat, als hy voeld nàdren
Dien lang-gevreesden slag?
't Noodzakelyk kwaad,, en't voed-pad zyner vàdren
Moet gaan, ay my! agh! agh!
Wat dikker duisternissen!
Eeuwig, 't lief gezigt,, en 't ligt
Van 't aanschyn Godste missen.
24.[regelnummer]
Die mensch hoe groot,, in aanzien hier benéden
Die God nog 't oordeel vreest
Is waarlyk bloot,, van wyzheid en van réden,
En leeft gelyk een beest:
En wétenschap mag roemen,
Die de wàre tugt,, ontvlugt,
Bejaagt zyn zelfs verdoemen.
|
|
Auteursrechtvrij