De koninklyke harp-liederen

Het XLIII harp-lied.

Toon. Blydschap van my vliet.

GY die 't hoogste regt
Eeuwig wilt bewàken,

Hoor my uwen knegt!

En beslegt myn zàken.

Dek my voor den haat

Der ontaarde en wreeden,

Die met schoon gelaat,

Haar bedrog bekleeden.

Want Gy zyt myn God,

Sterkte, borg en slot,

Heer! wel hoe verstoot en treed

Gy my met de voet?

Dat Ik treurig moet

Gaan in 't droevig zwart gekleed,

Als om naaste màgen,

Door dat zy my plàgen,

Die my hàten tot ter dood:

Alles kwaads toe-wenschen;

'k Zoek geen heul aan menschen,

Want Gy helpt ons best in nood.

Zend Uw' Godd'lyk ligt

Eens in volle klaarheyd!

Dat het myn gezigt

Leide in duistre naarheid,

[p. 149]

 

En my voere en stell'

 

Op dien berg ter wòning,

 

(God van Israël!)

 

Daar Gy magtig Kòning!

 

Met een Majesteit,

 

Vol ontzagbaarheid,

 

Uw' vertoon-plaats hebt en houd.

 

Geef dat Ik ingà,

 

En voor 't altaar stà,

 

Met een ziel die rust en bouwt

 

Op Uw' trouw en deugden,

 

Grond van all' myn vreugden!

 

Op dat Ik met schel geluid,

 

Daar myn stemme pàren

 

Mogte, met myn snàren,

 

En Uwe eer dus brommen uit.

3.

Wel myn ziel hoe dus!

 

Waerom zoo verlégen?

 

Treur zoo niet, ey sus!

 

'k Wagt een stroom van zégen.

 

Stell' u maar gerust,

 

't Zal niet lang meer dràlen:

 

'k Nàder vast met lust,

 

't Eind van all' myn kwàlen.

 

Bey maar op de Heer!

 

'k Zal nog déze keer,

 

Met een opgehéven stemm',

 

D'eer van zynen naam,

 

Door de vlugge faam',

 

Laten, van Ierusalem,

 

Voeren door de wolken,

 

Tot alle aardsche volken,

 

Om dat Hy myn aangezigt

 

Voor beschaamtheid schutte.

 

En zoo dikmaal stutte

 

't Kwaad van 's vyands tegen-wigt.