|
| |
| |
| |
Het XXXVIII harplied
Toon. O zàlig, heilig Bethlehem!
EEn lyder zugt; zoo doe Ik mé'e.
Myn God! ey wil my tog verhooren!
Ay! rust Uw' hand, ter straffe ree,
En bluss' den brand van Uwen tooren.
2.[regelnummer]
Ik voele reeds een felle schigt
Uws gramschaps, myne ziele treffen.
Ik kan, door lydens òverwigt,
Nog hooft, nog hand ten hémel heffen.
3.[regelnummer]
VVant vleesch en bloed is my vergaan,
En door Uw' grimmigheid verslonden.
Geen been nog voet heeft kragt om staan,
By 't innig leed van myne zonden.
4,[regelnummer]
Myn zonden, gaande in groote en tal,
Soo verre bóven Myne kragten:
Dat ziele en geest en lyf en all',
Daar onder zugt en moet versmagten.
5.[regelnummer]
Myn wonden vol van scherpe dragt,
Zyn gifse stinkende etter-buylen:
My door myn boozheid aangebragt,
Die oorzàke is van zulk vervuilen.
6.[regelnummer]
Door smerte, die zoo kragtig drukt,
Gà Ik in droefheid né'ergebogen,
In diepe schaamte krom gebukt,
En met een rouw-kleed òvertògen.
7.[regelnummer]
Myn ingewand, van binnen, zweert.
Ik lyde onlydelyke plàgen.
Myn vleezch gebuild, geblutst, verteert.
Myn sap verdroogt door 't herte-knagen.
8.[regelnummer]
Dus bòven alle màten zwak,
En gansch van kragten afgesléten,
| |
| |
In staat daar alle hulpe ontbrak,
Hebbe Ik wel nagten lang gekréten,
9.[regelnummer]
En in dien afgrond van verdriet,
Zoek ik géen helper, als alleene
U, Heer myn God! Die alles ziet,
En hoord hoe bitter dat Ik weene.
10.[regelnummer]
Myn herte nu met hòpe omzet,
En dan door vreeze her-om gedréven,
Legge Ik in twyffeling (te met)
En worstle tusschen dood en léven.
11.[regelnummer]
Myn oogen door het ziltig nat,
Van d'uitgeperste pékel-vlieten,
Zyn uitgebéten, af-gemat,
En konnen uaauw meer stràlen schieten.
12,[regelnummer]
En 'tgeene my wel meest bezwaard,
Myn alderna aste en liefste vrinden,
Gaan alle van my agter-waard,
En laten my geen hulpe vinden.
13,[regelnummer]
All' d'ander die my vyand zyn,
Doen galle en gif met hòning mengen,
Vuil agterklap met schoonen schyn,
Om my ter schande en val te brengen.
14.[regelnummer]
Tog ofze vleyen, of ze smà'en,
Ik, om myn ruste niet te stooren,
Ik trek my 't een nog 't ander aan:
Ik hoore met geslòten ooren.
25.[regelnummer]
Ik houde my als die niet weet:
En als een stommen die zyn léven
Niet spréken kon, zoo ongereed
Ben ik, om eenig woord te géven.
16.[regelnummer]
De réden is, om dat Ik Heer!
Op U alleen ruste en vertrouwe.
VVel gun my dat Ik déze keer,
Een blikje van uw' gunste aanschouwe.
17.[regelnummer]
Agh Heere! geef dat zy haar niet
In mynen ondergang verheugen!
En nimmer stoffe uit myn verdriet
Bekòmen, daerze op stoffen meugen.
| |
| |
18[regelnummer]
Ik legge nu alzoo getreft,
Dat elk van myne wé'er-partyen,
Met meerder moed het hooft opheft,
En voòrdeel rékent by myn lyen.
19.[regelnummer]
Dus kome Ik met een òpen hert,
En Heer! ik zeg met volle monde,
De kwel-bronn'van myn ziele-smert,
Te wézen myn' zeer gròve zonde.
20.[regelnummer]
Myn hàters zie Ik, trots van moed,
Vast leven na haar wel-gevallen:
In wellust, weelde en goeden spoed,
In eere, in aanzien, bòven allen.
21.[regelnummer]
En véle die ik hielp, wel eer,
Staan my nu zelve op 't hoogste tégen,
Om dat ik my ten goeden keer,
Word ik gehaat by alle wégen.
22.[regelnummer]
Dog Heere! Staat gy my slegs by,
Ik ben 't getroost all' wat ze dreigén.
Hebbe Ik Uw' goedheid maar op zy',
Ik make my den zégen eigen.
23.[regelnummer]
Derhalven Heer! verlaat me niet,
Met uit myn ziel-gezigt te wyken:
Maer geeft dat spoedig hulp geschied:
Lang dràlen doet de moed bezwyken.
|
|
Auteursrechtvrij