|
| |
Het XXXVII harplied
Toon. Fortuin helaas! hoe wonder zyn uw' gàven!
OGy Gods volk en waardste lievelingen!
Schoon hier ontbloot van aardsche zégeningen,
Kwel tog uw' ziele niet, al klimt de boozen mensch
In top van eere en staat,
Wanneer zyn winst-ploeg gaat,
2.[regelnummer]
Want zyn geluk rust op zeer losse gronden:
Ja nergens word zoo teer gewas gevonden,
't Welk, als men 't daar by regt beschouwen wil, en ziet,
Niet al zoo vast, zoo vry
En veilig bloeid, als hy,
3.[regelnummer]
Ey! Merk hoe ras der boozen zòmer-vlàgen,
Wé'er ommeslaan in strange winter-dagen,
En hoe d'oneindbre dood volgt hàren wissen val,
| |
| |
5.[regelnummer]
Geefhert en ziel gewilliglyk ter deugde!
Dan vind gy Hem, de grond van wàre vreugde,
En blyf, en dryf de ploeg, in 't land waar in gy woond,
5.[regelnummer]
Laat maar de zorg van all' uw' doen en zàken,
Hem zyn vertrouwt, Hy zal wel voor u wàken,
Ja gy zult nog den glans van uw opregt gemoed,
(Zoo trouw zynde in zyn pligt)
Doorbreken zien als 't ligt
Der zonne, in elx gezigt,
6.[regelnummer]
Zwyg, lyd, en wagt op God in twyff'loos hòpen:
Schoon gy 't geluk den boozen na ziét loopen,
Alzoo datze een voor een, door gunst, of door geweld,
Vast worden groot en ryk,
7.[regelnummer]
Geen yverzugt moet immer 't hert ontroeren,
Veel min ter daad van snoode ranken voeren.
Want God zal eens, en ligt, eerlang, met straffer hand,
Dat schuim weg slaan van d'aard,
| |
| |
8.[regelnummer]
En toef maar wat, den boozen aardschgezinden,
Godloozen hoop, zal nergens zyn te vinden:
Ja, van zijn pragten stoet naauw' eenige heugeniss'.
Maar die zagtmoedig leeft,
Dien vréde, die God geeft,
9.[regelnummer]
De boozen weet ('t is waar) zyn hinder-lagen
En 't listig net, om u daar in te jàgen,
Zoo wel als 't moordig hert, voor u te dekken: maar,
Al berst hy schoon van spyt,
10.[regelnummer]
Niets kan u scha'en. Want zie! God onser Vàd'ren,
Die lacht daarom, Die ziet zyn val vast nad'ren.
Al gaat de kling van lé'er, al spand der boozen boog,
11.[regelnummer]
Hoe wis hy 't neemt, omze alle t' onderdrukken,
Dat zal hem nu, nog nimmermeer gelukken:
Ja! 't eigen vinnig staal word hem gewis, veel eer,
Midd' in zyn woênden dorst,
| |
| |
12.[regelnummer]
Zoo dat de booze hem zelf door eigen kragten,
Verzwakken zal, en nog in't eind doen smagten:
Ja! gansch tot niet vergaan: mits bòge, en pyl, en all'
Verbryzeld word, en 't land
Hem dan tot smaad en schand'
13.[regelnummer]
O! 't klein bezit van 's Heeren gunst genooten,
Geest veel meer zoets, als alle 't heil der grooten,
En al den overvloed, zoo slinks by een geraapt,
Van een verdwaazden vrek:
Want God treed op de nek,
14.[regelnummer]
Maar keer dit om! Hy zal zyn uitverkooren
Geliefde volk, zeer wel voor vallen schooren.
Want Hy doorziet, Hy kend haar gansche doen en laat:
Haar wel beproeft gemoed,
15.[regelnummer]
Zy zullen nooit, hoe dorre, schràle tyden,
Of schaamrood staan, of kommer moeten lyden:
Daer Godes we erparty (hoeze hier gezégend schynt)
Zoo plotslyk word ter né'er
Geveld, en smeld veel eer,
Dan 't offer-lammer-smeer
16.[regelnummer]
Den Gout-gier gaard en wil geen schuld betàlen.
| |
| |
Wat zou me'r dan ooit voor den armen hàlen?
Maar 't heilig herte deeld (ook van zyn eigen-klein)
Zeer graag zyn brood aen dien,
Daar 't wàre nood zal zien:
17.[regelnummer]
Die trouwe schaar, aen 't herte regt besneden,
Houd eeuwig 't erf des heils gerust in vréden:
Heel anders dat ontaarde, en des verwàten volk,
Dat zal, terwyl het bloeid,
18.[regelnummer]
Des vròmen voet vind wel-gebaande pàden.
En 't wyl God zig verlustigt in zyn dàden
Word Hy van Hem geleyd: of krygt hy ooit een dut,
In schande: maer men ziet,
19.[regelnummer]
Want nimmer zag myn jeugd' of gryse jàren,
Dat vrôme lîên van God verlàten wàren.
Ja zelf al smagte 't land, van dorst en hongersnood,
Nooit moest het heylig zaad,
(Van elk verfoeit, versmaad)
Gaan zoeken by de straat,
20.[regelnummer]
En hoe kan 't zyn, dat God zoo trouwe zielen
Die nooit voor vròme, haar tasch geslòten hielen,
Hoe kan 't zyn, dat Hy die niet altyd by sou staan,
En schaffen troost en raad?
| |
| |
Wel suff' dan niet maar! laat
Uw' herte steeds van 't kwaad
21.[regelnummer]
O! dan zult gy, dan zult gy eeuwig, veilig.
Bestaan in vré'e. Want God was eeuwig heylig:
En, na dien zuivren aard, bemind Hy 't regt voor all'.
Die Hem ooit vast aanhing,
22.[regelnummer]
Den boozen hoop, is òverlang verwézen
Ten ondergang: maar 't heilig uitgelézen,
Regtvaardig volk houd sté'e, in 't land daar 't is gezet.
Geeft lessen uit, gegrond
In 't regte- en heil-verbond
23.[regelnummer]
Dat godd'lyk boek verlustigt zyn inwendig,
Leid hem ter deugde en maakt zyn gang bestendig:
Of dan de booze op hem van alle kanten loerd,
24.[regelnummer]
Doodsvonnis nu al òver hem gestréken,
Vergaat in rook, als God wil tégen spréken
Dus wagt op Hem en houd zyn wegh, en kortling zult
25.[regelnummer]
Ten boord gevuld, omze uit te làten drinken,
| |
| |
Van 't vuil gespuis, en 't flùx te doen verzinken.
Want Ik hebb' zelf gezien een dwingland staan in eer',
Zoo groen als lauwer-boom,
't Ging all' voor wind en stroom:
Dog kort en als een droom,
26.[regelnummer]
En niemand wist waar dat hy was gebléven.
Daar tégen let, ey! let eens op het léven,
Van 't volk dat wàre deugd en vreugd ten bàken heeft!
Daar ziet gy, dat (hoe 't lot
Haar handhaaft, en in 't slot
27.[regelnummer]
Terwyl Hy all' de smàdérs van zyn wetten.
In gramschap zal vertréden en verpletten,
Zal 't regt-goetwillig hert, gevoelig van de kragt
28.[regelnummer]
God zal zyn volk, God zalze in de armen dràgen,
Bevryden voor all' die haar willen plàgen.
Hy zal ze dekken met zyn vleuglen, voor 't gevaar:
En geen geweld (hoe groot,
Bekreund haar: Ja de dood
|
|
Auteursrechtvrij