|
| |
Het XXXV harp-lied.
Toon Nu treur myn ziel in dézen droeven stand!
NU Ik geen vrugt,, bevinde in wé'erstand bié'en,
Nog ook ter vlugt,, geen pad kan òpen zien:
En 's vyands moed,, meer door myn zwakheid wast,
Zoeke ik behoed,, by U in òverlast.
2.[regelnummer]
Dus Heere! stà,, my naar Uw goedheid by.
Ey waak! en slà,, eens 't ooge op myn party.
Tree toe, Ogh! ogh!,, doe my, doe my bystand,
Ey neem Gy tog,, myn zake eens by der hand!
3.[regelnummer]
Gryp aan den schild!,, versterk U met rondass'.
Ryz op! ay stild,, dees buy! en help my ras.
Vell' spiesse en speer,, dien boozwigt te gemoet,
Werp hem ter né'er,, entreed hem met de voet.
4.[regelnummer]
Versterk myn geest,, en zeg Ik ben Uw God.
Maak haar bevreest,, beschaamt en elk ten spot,
All' die myn ziel,, toe-wenschen, datze in 't net
| |
| |
Van rampen viel,, dat my nu is gezet.
5.[regelnummer]
Doe haar ter straff, verstuiven als de wind
Het ligte kaf,, verstrooid al waar hy 't vind.
Een hémel-bò,, valle haar met kragt op 't lyf:
Hy treffe haar zoo,, dat hyze aan 't vlugten dryf.
6[regelnummer]
Hy màke haar 't pad,, waar heen men wyken zal:
Zoo glibber-klad,, dat elk daar òver vall'.
Hy jàge haar nà,, en als Hyze agterhaald:
Hy trêde, Hy slà,, tot dat Hyze all' vermaald.
7.[regelnummer]
De réden is,, om dat ze (vals en boos)
By duisternis,, my 't net zoo slim, zoo loos
Uitspanden, dat,, zy my, als Ik daar in
Gevallen hadd',, eens plaagden na haar zin.
8.[regelnummer]
En om dat zy (zelf tégen alleré'en)
Met listen my,, veel smert en leeds aan dé'en:
Zoo valle haar toe,, veel wé'erwil, die ze niet
Bemerken hoe,, of waarze haar door geschied.
9.[regelnummer]
't Net vange haar zelf,, dat my gespannen word.
't Zy wat men delf,, 't worde haar op 't hooft gestort.
Op dat Ik eens,, verheuge, als Gy, O Heer!
Na veel geweens,, geeft zulk een Ommekeer.
10.[regelnummer]
Dat myn gebeente,, eens daar uit kragt herschiep,
In Uw' gemeente,, Uw eere en lof uitriep.
Uitriepe waar,, waar is een God als Gy!
Die in gevaar,, zoo trouw een helper zy.
11.[regelnummer]
Waar vindme'r een,, Die zoo den zwakken sterkt?
En wé'er die geen',, die sterk is zoo beperkt?
Op dat hy tog,, den armen nimmer plukk':
En doet hy 't nog,, hem uit zyn klaauwen rukk.
12.[regelnummer]
De Narre kop, vol wrével-moed en bars,
Werpt zig vast op,, zet my de voeten dwars.
Elk-een verwyt,, my 't gene Ik nimmer dé'e,
| |
| |
Uit haat en nyd,, op dat men my vertré'e.
13,[regelnummer]
Zy doen my kwaad,, voor 't goed aan haar geschied.
Zy plégen raad,, myn ziel tot groot verdriet.
In tégendeel,, Ik, droevig om haar leed,
Ging zelver heel,, als met een zak bekleed.
14.[regelnummer]
Ik zugte, Ik bad,, 'k was heele dàgen lang,
Dat Ik niet at,, Ik was zoo droeve en bang
Om hàre ramp,, die Ik af-bidden wouw,
Dat myne lamp,, kwynde, ofze stikken zouw.
15.[regelnummer]
Ik ging al stà'ig,, zoo treurig uit en in,
Of 't vriend of maag,, geweest hadd', meer nog min.
't Ging my aan 't hart',, als eigen broeders nood.
Ik ging in 't zwart,, als om myn moeders dood.
16[regelnummer]
Maar toen 't zoo liep,, dat Ik verviel (op 't laatst)
Toen bleek 't hoe diep,, Ik lag in 't hert geplaatst
Want zy gansch bly,, verzaamden wel by een:
Beklaagden my,, ook hertelyk (zoo 't scheen)
17.[regelnummer]
Tog by haar slag,, van volk ging 't anders toe:
Gespot, gelagh,, (van smà'en nooit zat nog moê)
Was 't een en 't all',, dat daar kwam aan den dag,
Uit bittre gall',, die haar op 't herte lag.
18.[regelnummer]
Dat vuil gespuis,, tot berstens vol fenyn,
Heeft slegs myn kruis,, verzwaart en ook de pyn:
Door schyn die 't gaf,, van toegenégentheid,
Die slap en laf,, maar op de tonge leid.
19.[regelnummer]
't Zyn huiggelaars,, gebekte tafelbroers,
| |
| |
Vol schoon gebaars, maar ligt verzet van koers.
Haar herte splyt, van vreugden als Ik ly:
En barst van nyd,, in welstand, óver my.
20.[regelnummer]
Agh Heer! hoe lang!,, hoe lange duurd die smert!
Ag neem Uw gang,, tot my! agh troost myn hert!
In dézen druk,, en als verlàten-stand:
Ay kom! en ruk,, my uit der leeuwen tand.
21.[regelnummer]
Zoo zal Ik Heer!,, door stad en Huis en hof,
En nà en veer, doen gaan Uws Godheids lof.
Met herte en mond,, U pryzen bóven all'
Wat me ergens vond,, of immer vinden zal.
22.[regelnummer]
O! laat haar tog nooit lachgen om myn leed,
Haar, die my nog, zoo hàtig zyn en wreed,
Zoo vyand zyn,, en dat nog tégen regt.
't Verzwaard de pyn,, wanneer me'r spot op legt.
23.[regelnummer]
Zy spreeken schier,, niet anders als van vré'e:
Daar 't oorlogs vier,, in 't herte houd vaste sté'e.
Elk legt maar toe,, op yder vròme in 't land:
Om 't éven hoe,, geraakt hy maar aan kant.
24.[regelnummer]
Haar herte lacht,, als 't oog maar meent te zien
Dat Ik de magt,, haar 's hands niet kan ontvlien.
Elk roept ha ha!,, daar is hy al in 't net:
En laas! Ik sta,, daar òver als verzet.
25.[regelnummer]
Nu Heer! Gy ziet,, hoe Ik ben in de klem!
Wel rust dan niet,, op myn soo nàre stem.
Ontwaak, ontwaak!,, rys' op O Heere! en help!
Help in myn zaak,, eer 't kwaad my overstelp.
26.[regelnummer]
Doe eenmaal regt,, na Uw' geregtigheid:
| |
| |
En help Uw knegt,, gelyk Gy hebt gezeid.
Lyd niet, Myn God!,, dat myne wé'er-party
By-een gerot,, zig in myn leed verbly.
27.[regelnummer]
Laat ook nooit toe,, dat hàre ziele zegg',
Het gà ook hoe,, hy heeft de dood-steek wegh!
Ey! verruwt haar,, met eeuwig-schaamterood,
All' die slegs maar,, toeleggen op myn dood.
28.[regelnummer]
Maar vull' den geest,, der gene, met Uw' vreugd,
Die aldermeest,, vermaakt zyn by de deugd:
En daarom my,, wel wenschten van 't geweld
Verlost en vrij,, en wé'er in staat hersteld.
29.[regelnummer]
Gun Heer! tog haar,, en my zoo waarden lot,
Geef dat men daar,, op zegg'hoe Groot is God!
God, die zyn knegt,, wé'er vest in vrédenstand,
En slaat en legt,, de moed-wil vast aan band.
30.[regelnummer]
Zoo zal myn tong,, stà'ig roemen van Uw' trouw,
Voor oud en jong,, voor knegt, voor man en vrouw:
Dat eens 't gerugt,, mag klinken Uvver magt,
Zoo verr' de lugt,, of dag beschouwt of nagt.
|
|
Auteursrechtvrij