|
| |
| |
| |
Het XXXIII harp-lied.
Toon Periosta die met trage &c.
GEtrouwe zielen! Gode toegewyd,
En uitgestrekt tot d'Alderhoogstens lof,
Ja: nimmermeer in 't herte zoo verblyd,
Als dan, wanneer gelégentheid en stoff'
Te zàmen paard. Kom gy opregte kom!
Kom zing van vreugd, als die wel weet waarom.
2.[regelnummer]
Geen lofgezangen klonken ooit zoo schoon,
Als uit de mond en van der vròmen tong:
Nooit met zoo nutte en aangenaam een toon,
Dan als de deugd haar die van 't herte af drong.
Nooit luste God het ydel lofgebaar:
Nooit hadd' het kragt op vrómer tégen snaar.
3.[regelnummer]
Maak daarom uwe luite, klaar en kant.
Maak, tot Gods eer en heerlyk lof-gedigt,
Uw speel-tuig reed' dat vyf paar snàren spant.
En speel een zang die klank na weldaad rigt.
Speel Hem, Wiens woord blykt eeuwig regt en goed,
En trouw de grond van alles wat Hy doet.
4.[regelnummer]
Speel Hem ter eeren: Die vol billikheid,
In weldoen ooit zoo groot genoegen schiep,
Dat Hy des blyk heeft in zyn werk geleid.
Het welk, 't zy dat men 't zie in 't hooge of diep,
Van verre of by, de lugt of aardryks bol,
'Tis all, 't is all', van wyz-en goedheid vol.
| |
| |
5[regelnummer]
't Groot' hemel-welfzel dat rondom ons draaid,
Den dag ten dienst, ten besten van de nagt,
Met talloos tal robijnen digt bezaaid,
Is door zyn woord in zulken stand gebragt.
In zulken stand, en door dat zelve woord,
Zoo staat het nog, en gaat het ongestoord.
6.[regelnummer]
Het Groote, woeste, blaauwe pékel-vogt,
Verliet het veld met zoo verbaasden loop,
Heeft op die stem 't onpeilbaar diep gezogt:
Gelyk een heir door schrik valt òverhoop,
Voor 's Vyands trom, en in dien afgrond moet
En houd het stal, vernoegt met ebbe en vloed.
7.[regelnummer]
De vrugtbaar aarde, ziende haar nu verlost,
Gaf kruid en gras, na volle lust en wensch:
Gaf kooren-aar, olyf en édelen most,
Het een voor 't vee, het ander voor de Mensch.
Des 't algemeen en 't volk dat wyzer leeft,
Tot schrik en vreez' en dank-taal réden heeft.
8.[regelnummer]
Want Godes lïppen sloegen naauw geluid;
Of alles beeft. de heel nature zwigt,
En buigt en tuigt, en roept vol-stemmig uit.
Ik ben, Ik ben in eeuwigheid verpligt,
Op Uw bevel altyd gereed te staan:
Ja wat Hy wil't is flux met een gedaan.
9.[regelnummer]
Of d'aardsche volkren dan uit bittre nyt,
Hem tégenstaan, en om ons te vertré'en,
Vast zyn bedagt op midd'len en op tyd:
Geen nood: Want God werpt alles weer daarheen
VVat zy bestaan. Ja zalze ménigmaal,
Nog slaan in't hert met eigen moordig staal.
10.[regelnummer]
Maar alle 't willen van zyn hoogen raad,
En wat Hy daar, als eigen werk besloot,
Dat voerde Hy uit. die wille is enkel daad.
Die gaat haar gang: 't zy wie daar tégen stoot.
Die blyf in waarde, en 't vróme nageslagt
Bewaard en sluit haar werking in 't gedagt.
| |
| |
11.[regelnummer]
Daaromme zynze, wel getroost in God.
In God, die haar verkoos ten eigen erf:
VVel-voorbedagt en niet by feilbaar lot.
Daarom zyn zy wel veilig voor 't verderf.
Daarom zyn zy een wel-gezégend zaad:
Dat zulk een God, verkreeg ten toeverlaat.
12.[regelnummer]
Een God van trouwe, even als van magt.
Die eeuwig, van uit 't ongenaakbaar ligt,
Voor yder waakt die op zyn goedheid wagt.
Die 't gansch heel-al heeft altyd in 't gezigt.
Die hoe 't hier woeld, Die wat elk zoekt of poogt,
Het roer bewaard en toond zig Oppervoogt.
13[regelnummer]
Die 't herte zelve zoo heeft in geweld,
Dat Hy't (zomvvyl) van uit zyn eeuwig-still,
En keerd, en wend, en wet en pálen steld:
Na maat van zyn al-uit-volstrekte will'.
Zyn will', die nooit iets wilde of stelde in 't werk,
Als wel beschouwt en met goed oogemerk.
14.[regelnummer]
Schoon eenig Koning, schoon een magtig Prins,
Met lyf-staffiers wel digt omsingeld gaat,
Trouwanten, hem gedienstig, allessins,
Schoon een gansch heir van ysre koppen, staat
Met 't blanke staal, rondom hem heen geschaard:
Nog is hy niet voor òverval bewaard.
Schoon zyne benden staan ten slag bereid,
Vol vuur en moed, op ménig moedig ros,
Op strydbren arm, op krygs tuig en beleid:
Schoon hy voor-uit, met pluimen veder-bos
Braveerd op 't hooft, en ryd, met schild en lans.
Nog staat zyn staat op hachgelyke kans.
16.[regelnummer]
Maar 's Heeren ooge, dat voor yder waakt
Die Hem trouw diend, en op zyn trouwe rust,
| |
| |
(Van zyne vreeze in 's herten grond geraakt)
Viel nooit in slaap, nog hadde ooit sluimerlust
Maar let en red, zoo op als in de nood
Van 't heilig zaad, en schaft in honger brood.
17.[regelnummer]
Hy schafze spyze, zoo in òvervloed:
En onder die zoo veel verwikk'lykheid,
Dat onze ziel gansch in Hem rusten moet:
En wel met regt, ook van zyn hand verbeid,
Een hulpe die alle onheils buyen stild:
En ons verstrekt een stàle en scheut-vry schild.
18.[regelnummer]
Een magtig wàpen dat' de dood zelf wond:
Dat moed verschaft, en dat ons, van nu voort,
(Tot lof zyns naams) als op onwrikbren grond,
Vertrouwen doet en bouwen op zyn woord.
Dat woord, van Hem ooit wel gestand gedaan,
Zoo verr' 't geheug in tyd te rugg' kan gaan.
19.[regelnummer]
Nu Heeren Heere! doe tog als voorheen.
Sterk onzen geest, door Uwen geest, en geef
Dat (of't geloof van wangeloof bestréên)
Ons hert niet heel in 't ydel héne leef:
Maar doet ons zien en maak dat elk beseft,
Dat Uwe gunst ons hòpen òvertreft.
|
|
Auteursrechtvrij