De koninklyke harp-liederen

[p. 83]

Het XXVI harp-lied.

Toon. Eenen gebooren blinden sat. &c.

MYn God! ey zie van Uwen troon
Te mywaard né'er! en weer den hoon,

My aangedaan,

Van haar die my benyden,

En stell' myn regt voor elk ten toon.
Want Ik in all' myn doen getrouw',
Na réden léve en op U bouw',

Om zoo te gaan,

Dat ik ten geenen tyden,
Door slimme pàden wank'len zou.
Des proef my Heere! en zie of my
Iets overheerd dat zondig zy?

Doorzoek den grond

En 't diepste myner nieren,

Of ik daar eenig onregt ly?
En hoe zoud 't moglyk zyn dat iet
My lokte, dat Ik U verliet!

(Daar 't aller stond)

Uw rein en goedertieren

Doorzigtig oog, myn herte ziet,
Zoo dat Ik altyd (vroeg en spà'e
De waarheid lieve en nimmer ga,

Daar d'ydelheid

De Meester plàg te spélen,

Nog my met veinzers ooit berà'e,
Ik hate en schuw' de plaats, alwaar
Het vuil gespuis zig by elka'er

Vervoegt, en spreid

[p. 84]

 

Zyn boos vergif in vélen.

 

Ik vlie'e die Godvergéten schaar'.

4.

Ik wassche en herte en handén rein.

 

Ik maake Uw altaar nooit gemein,

 

Nog zal myn voet

 

Ook nimmer derwaard zetten:

 

Als wel bewust (in 't groote en klein')

 

Om daar in Uw gewyden hof,

 

Uw' nooit volprézen naam tot lof,

 

In alle spoed,

 

Uw' wonderen te trompetten,

 

Uit overvloed van ryke stoff'.

5.

lk lieve en zoeke Uw tenten Heer!

 

En woonpaleis, en ik verkeer'

 

Aldaar met lust:

 

Geen schat, geen kòninks troonen,

 

Of ik beminne U nog veel meer.

 

Wel druk dan niet myn ziele uit 't lyf!

 

Gelyk Gy, om haar boos bedryf,

 

De kwade uitblust:

 

Maar wil my nog verschoonen:

 

En Gunn' dat ik in vréde blyf.

6.

Of zoo als Gy 't nooit zat van bloed

 

En Moordze volk, door òvermoed

 

Verkeert en boos,

 

Bedorven door geschenken,

 

Wel somtyds van der aarden doet.

 

Maar nu ik in opregtigheid

 

Eenvoudig voor U stà bereid,

 

Ley, voor altoos,

 

My, daar my niets kan krenken,

 

Zoo blykt uw' gunst my toegezeid.

7.

O Nu! nu vinde ik open baan!

 

Nu zal ik regt na Sàlem gaan,

 

En 't volk aldaar

 

Uw wond'ren doen verkonden.

 

datze eeuwig in 't geheugen staan.

 

Nu vinde ik my volkomen vry,

[p. 85]

 

Van Uwen geest vervuld en bly,

 

Want geen gevaar

 

Hiel 't zuyver Hert gebonden,

 

Dat Uwe goedheid hadde op zy'.